Королевна - Мельница

Я пел о богах и пел о героях,

О звоне клинков и кровавых битвах;

Покуда сокол мой был со мною,

Мне клекот его заменял молитвы.

Но вот уже год, как он улетел —

Его унесла колдовская метель,

Милого друга похитила вьюга,

Пришедшая из далеких земель.

И сам не свой я с этих пор,

И плачут, плачут в небе чайки;

В тумане различит мой взор

Лишь очи цвета горечавки.

Ах, видеть бы мне глазами сокола,

И в воздух бы мне на крыльях сокола,

В той чужой соколиной стране,

Да не во сне, а где-то около.

Стань моей душою, птица,

Дай на время ветер в крылья,

Каждую ночь полет мне снится —

Холодные фьорды, миля за милей.

Шелком — твои рукава, королевна,

Белым вереском — вышиты горы,

Знаю, что там никогда я не был,

А если и был, то себе на горе.

Мне бы вспомнить, что случилось

Не с тобой и не со мною,

Я мечусь, как палый лист,

И нет моей душе покоя.

Ты платишь за песню полной луною,

Как иные платят звонкой монетой.

В дальней стране, укрытой зимою, ты краше весны.

Ты краше весны, ты краше весны и пьянее лета.

Просыпайся, королевна,

Надевай-ка оперенье,

Полетим с тобой в ненастье —

Тонок лед твоих запястий.

Шелком — твои рукава, королевна,

Ясным золотом — вышиты перья

Я смеюсь и взмываю в небо,

Я и сам в себя не верю.

Подойди ко мне поближе,

Дай коснуться оперенья,

Каждую ночь я горы вижу,

Каждое утро теряю зренье.

Шелком — твои рукава, королевна,

Ясным месяцем — вышито небо,

Унеси и меня, ветер северный,

В те края, где боль и небыль.

Как больно знать, что все случилось

Не с тобой и не со мною,

Время не остановилось,

Чтоб взглянуть в окно резное.

О тебе, моя радость, я мечтал ночами,

Но ты печали плащом одета,

Я, конечно, еще спою на прощанье,

Но покину твой дом,

Но покину твой дом, но покину твой дом

Я с лучом рассвета.

Где-то бродят твои сны, королевна,

Далеко ли до весны травам древним.

Только повторять осталось —

Пара слов, какая малость:

«Просыпайся, королевна,

Надевай-ка оперенье.

Мне ль не знать, что все случилось

Не с тобой и не со мною.

Больно ранит твоя милость,

Как стрела над тетивою.

Ты пла-атишь — за песню луною,

Как иные платят монетой,

Я отдал бы все, чтобы быть с тобою,

Но, может, тебя...

Но, может, тебя, но, может, тебя

И на свете нету

Королевна».

Мен құдайларды жырладым, батырларды жырладым

Қалақтардың дыбысы мен қанды шайқастар туралы;

Сұңқарым қасымда болғанша,

Мен үшін оның айқайы дұғаға ауыстырылды.

Бірақ оның ұшып кеткеніне бір жыл болды -

Оны сиқырлы боран алып кетті,

Қымбатты досты боран ұрлап кетті,

Алыс елдерден келген.

Содан бері мен өзім емеспін,

Ал шағалалар аспанда жылап жатыр;

Тұманда менің көзім ажыратады

Тек көздері гентианның түсі.

Әй, сұңқардың көзімен көрсем ғой,

Әуеде мен сұңқардың қанатында болар едім,

Сол бөтен сұңқар елде,

Иә, түсінде емес, бір жерде.

Жаным құс бол

Қанаттардағы желді біраз уақытқа беріңіз,

Әр түнде мен ұшуды армандаймын

Суық фьордтар, мильден кейін.

Жібек - сіздің жеңіңіз, ханшайым,

Таулар ақ былғарымен кестеленген,

Мен ол жерде ешқашан болмағанымды білемін

Ал егер ол болса, онда тауда өзіне.

Мен не болғанын есіме түсіргім келеді

Сенімен емес, менімен емес

Мен өлі жапырақтай лақтырып жатырмын

Ал менің жаныма тыныштық жоқ.

Әннің ақысын ай толғанда төлейсің

Басқалар валютада қалай төлейді.

Қысты паналаған алыс жерде, Көктемнен де сұлусың.

Көктемнен сұлусың, көктемнен сұлусың, жаздан массың.

Ояныңыз ханшайым

Операцияңызды киіңіз

Қолайсыз ауа-райында сізбен бірге ұшайық -

Білегіңнің мұзы жұқа.

Жібек - сіздің жеңіңіз, ханшайым,

Мөлдір алтын – кестеленген қауырсын

Күлемін де, көкке көтерілемін

Мен де өзіме сенбеймін.

Маған жақынырақ кел

Маған қауырсынға қол тигізуге рұқсат етіңіз

Күнде түнде тауларды көремін

Күнде таңертең көру қабілетім жоғалады.

Жібек - сіздің жеңіңіз, ханшайым,

Ашық ай - аспан кестеленген,

Мені алып кет, солтүстік жел,

Ауырсыну мен фантастика бар аймақтарда.

Бәрі болғанын білу қандай ауырады

Сенімен емес, менімен емес

Уақыт тоқтаған жоқ

Кесілген терезеден қарау үшін.

Сен туралы, қуанышым, түнде армандадым,

Бірақ сен қайғының шапанын киіп алғансың,

Әрине, мен қоштасамын,

Бірақ мен сенің үйіңді тастап кетемін

Бірақ мен сенің үйіңді тастаймын, бірақ мен сенің үйіңді тастаймын

Мен таңның нұрымен біргемін.

Бір жерде сенің арманың жүреді, ханшайым,

Ежелгі шөптер көктемнен қаншалықты алыс?

Тек қайталау ғана қалады -

Бір-екі сөз, қандай аз:

-Ояныңыз ханшайым

Операцияңызды киіңіз.

Мен не болғанын білмеймін

Сенімен емес, менімен емес.

Мейірімің ауырады

Жіп үстіндегі көрсеткі сияқты.

Сіз жылайсыз - ай әні үшін,

Басқалар тиынмен қалай төлейді,

Мен сенімен бірге болу үшін бәрін берер едім

Бірақ, мүмкін сен...

Бірақ мүмкін сен, бірақ сен

Ал әлемде жоқ

Патшайым».