Прощай - Мельница

Прощай, и если навсегда, то навсегда прощай,

Когда б за край — иди, прощай и помни обо мне!

Как близко край — а там туман,

Январь хохочет, вечно пьян,

Я заключен, как истукан, в кольце его огней

Забудь о том, о чем не знал, забудь мои слова,

Не мной не сказаны слова, и ты о них забудь,

А там за краем рыщет тьма, как никогда, близка зима,

И тень твоя, мою обняв, уходит снова в путь

За краем вечности, беспечности, конечности пурги —

Когда не с нами были сны, когда мы не смыкали глаз;

Мы не проснемся, не вернемся ни друг к другу, ни к другим

С обратной стороны зеркального стекла

Когда средь угольев утра ты станешь мне чужой,

Когда я стану и тебе чужим, моя душа:

Держись за воздух ледяной, за воздух острый и стальной,

Он между нами стал стеной, осталось лишь дышать

За краем вечности, беспечности, конечности пурги —

Когда не с нами были сны, когда мы не смыкали глаз;

Мы не проснемся, не вернемся ни друг к другу, ни к другим

С обратной стороны зеркального стекла

За краем ясных, и ненастных, и напрасных зимних дней,

Когда без звука рвется синь, когда и ночь без сна бела,

Мы не вернемся ни друг к другу, ни к себе

С обратной стороны зеркального стекла

Қош бол, мәңгілік болса, мәңгілік қош бол,

Шеттен өткен сайын - барыңыз, қош болыңыз және мені еске алыңыз!

Шет қаншалықты жақын - тұман бар,

Қаңтар күледі, әрқашан мас,

Мен пұт сияқты, оның шамдарының сақинасында қоршалғанмын

Білмегеніңді ұмыт, сөзімді ұмыт

Мен сөз айтқан жоқпын, ал сен оларды ұмытасың,

Міне, шетте, қараңғылық бұрын-соңды болмағандай, қыс жақын,

Ал сенің көлеңкең мені құшақтап, қайтадан жолға кетеді

Мәңгілік шегінен, абайсыздықтан, боранның шегінен -

Армандар қасымызда жоқ кезде, Көзімізді жұмбаған кезде;

Біз оянбаймыз, бір-бірімізге де, басқаларға да оралмаймыз

Айна әйнегінің артқы жағында

Таңертеңгі көмірдің ортасында сен маған бөтен болып кеткенде,

Мен де саған бөтен болған соң, жаным:

Мұзды ауаны, өткір және болат ауаны ұстаңыз,

Ол арамыздағы қабырға болды, дем алу ғана қалды

Мәңгілік шегінен, абайсыздықтан, боранның шегінен -

Армандар қасымызда жоқ кезде, Көзімізді жұмбаған кезде;

Біз оянбаймыз, бір-бірімізге де, басқаларға да оралмаймыз

Айна әйнегінің артқы жағында

Ашық, жаңбырлы және бос қыс күндерінің шетінен,

Үнсіз көк үзілгенде, Ұйқысыз түн аппақ болғанда,

Біз бір-бірімізге де, өзімізге де оралмаймыз

Айна әйнегінің артқы жағында