Ночная кобыла - Мельница

Он шел ночною порой, ночною

За темной рекою, за быстрой водою.

Не знал укора, не знал покоя,

За желтой луною, за ней, вороною.

Пришел желанный, ушел постылый,

Чужая рана его томила,

Чужая слава его манила

Туда, где ходила ночная кобыла.

Честного не жди слова,

Я тебя предам снова.

Не ходи, не гляди, не жди

Я не твоя отныне.

Верить мне - мало толку,

Не грусти дорогой долгой,

Не смотри назад с тоскою,

Не зови меня с собою.

Срезал дорогой высокий стебель,

Смотрел себе под ноги и видел небо,

Холмы кострами объял золотыми

И, глядя в пламя, шептал ее имя.

Искал кобылу, нашел кобылу,

Как ночь сулила, весна молила.

Пружинил силы сквозь мрак ревнивый,

Связал кобылу ее же гривой.

Честного не жди слова,

Я тебя предам снова.

Не ходи, не гляди, не жди,

Я не твоя отныне.

Верить мне - мало толку,

Не грусти дорогой долгой,

Не смотри назад с тоскою,

Не зови меня с собою.

Весна хмельная, весна дурная,

Зачем ты вела до последнего края?

Уделом смелых зачем пленила,

Что ты наделала, что натворила!

Над жребием сильных, над древней страстью

Нет - нет - нет - он был не властен.

Река забыла, луна простила

Кого сгубила ночная кобыла.

Он шел ночною порой, ночною,

За желтой луною, за ней, вороною,

Река забыла, весна простила

Кого сгубила ночная кобыла.

Түнде, түнде жүрді

Қараңғы өзеннің ар жағында, ащы судың артында.

Мен қорлауды білмедім, тыныштықты білмедім,

Артында сары ай, артында қарға.

Қалаған келді, жеккөрініш кетті,

Басқа біреудің жарасы оны азаптады,

Бөтен даңқ оны шақырды

Түнгі бие қайда баратын.

Шынымды айтсам, сөзді күтпеңіз

Мен саған тағы да опасыздық жасаймын.

Барма, қарама, күтпе

Мен енді сенікі емеспін.

Маған сенудің пайдасы шамалы,

Ұзақ мұңайма жаным,

Қайғылы артыңа қарама

Мені өзіңмен бірге шақырма.

Қымбат биік сабақты кесіңіз,

Мен аяғыма қарасам, аспанды көрдім

Төбелер алтын алаулармен көмкерілді

Ал жалынға қарап, оның атын сыбырлады.

Бие іздеп, бие тапты

Түн уәде еткендей, көктем жалынды.

Күшті қызғаныш қараңғылық арқылы,

Биені өз жалымен байлады.

Шынымды айтсам, сөзді күтпеңіз

Мен саған тағы да опасыздық жасаймын.

Барма, қарама, күтпе

Мен енді сенікі емеспін.

Маған сенудің пайдасы шамалы,

Ұзақ мұңайма жаным,

Қайғылы артыңа қарама

Мені өзіңмен бірге шақырма.

Көктем мас, көктем жаман,

Неліктен соңғы шетке апардыңыз?

Ержүрек тағдыры неге баурап алды,

Не істедің, не істедің!

Күштілердің көптігінен, ежелгі құмарлықтың үстінен

Жоқ - жоқ - жоқ - оның күші болмады.

Өзен ұмытты, ай кешірді

Түнгі бие кімді өлтірді.

Ол түнде, түнде жүрді,

Сары айдың артында, оның артында қарға,

Өзен ұмытты, көктем кешірді

Түнгі бие кімді өлтірді.