Баллада о борьбе - Мельница

Средь оплывших свечей и вечерних молитв,

Средь военных трофеев и мирных костров,

Жили книжные дети, не знавшие битв,

Изнывая от мелких своих катастроф.

Детям вечно досаден их возраст и быт;

И дрались мы до ссадин, до смертных обид,

Но одежды латали нам матери в срок -

Мы же книги глотали, пьянея от строк.

Липли волосы нам на вспотевшие лбы,

И сосало под ложечкой сладко от фраз.

И кружил наши головы запах борьбы,

Со страниц пожелтевших слетая на нас.

И пытались постичь мы, не знавшие войн,

За воинственный клич принимавшие вой,

Тайну слова, приказ, назначение границ,

Смысл атаки и лязг боевых колесниц.

А в кипящих котлах прежних войн и смут

Столько пищи для маленьких наших мозгов.

Мы на роли предателей, трусов, иуд

В детских играх своих назначали врагов.

И злодея слезам не давали остыть,

И прекраснейших дам обещали любить.

И друзей успокоив и ближних любя,

Мы на роли героев вводили себя.

Только в грёзы нельзя насовсем убежать,

Краткий век у забав, столько боли вокруг.

Попытайся ладони у мёртвых разжать

И оружие принять из натруженных рук.

Испытай, завладев ещё теплым мечом,

И доспехи надев, что почём, что почём?!

Разберись, кто ты - трус иль избранник судьбы,

И попробуй на вкус настоящей борьбы.

И когда рядом рухнет израненный друг;

И над первой потерей ты взвоешь, скорбя;

И когда ты без кожи останешься вдруг,

Оттого, что убили его, не тебя -

Ты поймёшь, что узнал, отличил, отыскал,

По оскалу забрал - это смерти оскал.

Ложь и зло - погляди, как их лица грубы,

И всегда позади вороньё и гробы.

Если мяса с ножа ты не ел ни куска,

Если руки сложа, наблюдал свысока,

И в борьбу не вступил с подлецом, с палачом,

Значит, в жизни ты был ни при чём, ни при чём.

Если путь прорубая отцовским мечом,

Ты соленые слёзы на ус намотал,

Если в жарком бою испытал, что почём,

Значит, нужные книги ты в детстве читал.

Ісінген шырақтар мен ақшам намаздарының арасында,

Соғыс трофейлері мен бейбіт оттардың арасында,

Соғысты білмейтін кітап балалары өмір сүрді,

Ұсақ апаттарынан шаршады.

Балаларды әрқашан жасы мен өмір сүру тәсілі тітіркендіреді;

Біз жарақат алу үшін, өлім қорлау үшін күрестік,

Бірақ аналарымыз біздің киімімізді уақытында жамады -

Жолдардан мас болып, кітаптарды жұттық.

Шашы терлеген маңдайымызға,

Және қасықтағы сөз тіркестерінен тәтті сорды.

Күрестің иісі басымызды айналдырды,

Бізге ұшып бара жатқан сарғайған парақтардан.

Біз түсінуге тырыстық, кім соғысты білмейді,

Соғыс айқайы үшін, айқайлап,

Сөздің сыры, тәртібі, шекарасын белгілеу,

Шабуылдың мағынасы және соғыс арбаларының шырылдауы.

Ал бұрынғы соғыстар мен қиыншылықтардың қайнаған қазандарында

Біздің кішкентай миымызға сонша тамақ.

Біз сатқындардың, қорқақтардың, Яһудалардың рөлінде

Балалар ойындарында олар өздерінің жауларын тағайындады.

Ал жауыздың көз жасын суытпады,

Және олар ең әдемі ханымдарды жақсы көруге уәде берді.

Және тыныштандыратын достар мен көршілер,

Біз өзімізді кейіпкерлердің рөлімен таныстырдық.

Тек арманда сіз жақсылыққа қаша алмайсыз,

Көңілдің аз жасы, Айналасы сонша азап.

Өлгендердің алақандарын ашуға тырысыңыз

Ал еңбекқор қолдардан қару ал.

Әлі де жылы қылышты иемденіп көріңіз,

Ал сауыт кию, қанша, қанша ?!

Сіздің кім екеніңізді біліңіз - қорқақ немесе тағдырдың таңдаулысы,

Ал нағыз шайқастың дәмін тат.

Ал жаралы досы жақын жерде құлағанда;

Ал бірінші жоғалтқаның үшін қайғырып, жылайсың;

Сіз кенеттен терісіз қалғанда,

Өйткені олар сені емес, оны өлтірді.

Сіз үйренгеніңізді, ерекшеленгеніңізді, тапқаныңызды,

Ол оны күлімсіреп алды - бұл өлімнің күлкісі.

Өтірік пен зұлымдық - олардың дөрекі екенін қараңыз,

Әрқашан қарғалар мен табыттардың артында.

Бір кесек етті пышақпен жемесең,

Қолды қайырып, жоғарыдан қараса,

Ол арамзамен, жазалаушымен төбелескен жоқ.

Сонымен, сіз өмірде ештеңемен айналысқан жоқсыз.

Жолды әке қылыш кессе,

Тұзды көз жасыңды мұртыңа,

Қызу шайқаста мен қаншалықты бастан өткерсем,

Демек, сіз бала кезіңізде қажетті кітаптарды оқисыз.