You and I in Unison - La Dispute

What will I find?

Some sacred thing to help me handle the tragedy?

Or did I once-Did I have it and lose it?

No one should ever have to walk through the fire alone

No one should ever have to brave that storm.

No

Everybody needs someone or something

And when I sing, don’t I sing your name out

Right at the same time that I sing my own?

Some days I swear I can feel you splitting the light through the window frame

The shapes it makes are always warmer, always brighter than the rest of what

comes through

Some days I swear I can hear you sing to me or whisper my name in the slightest

way

It’s like the warmest light now laid across my bedroom floor is somehow

actually you and not just sunlight

I have the memory climb down the balcony

I put a flower on the back of its dress

It’s probably best to forget it

It’s probably best to let go

I paint it the shade of where the skin and the lip meet

Only a moment after breaking the kiss.

And

I blur out everything else

That’s how I choose to remember it

Some nights are a lot like the days, I lay awake too late, I watch the shadows

casted

Trace your shape.

Those silver slivers on the wall then on the bedsheets

I hear your song in the trees.

I finally fall into rest

Often later when I’m sleeping you show up in my dreams

Just doing simple things, like buying groceries

And when I wake up I could swear you must’ve just left me

Like you got up to make breakfast or maybe just to get dressed

But the truth is, you were never there.

You won’t ever be

Sometimes I think I’m not either so what do I do

When every day still seems to start and end with you?

And you won’t ever know, you won’t ever see

How much your ghost since then has been defining me

I leave the memory up atop the balcony

I tear this flower from the back of the dress

It’s best this time, I bet, to just forget and let go

Paint it the shade of where the lip bleeds and blur it out

I blur out everything else, just blur out everything else

And let go, and let go, and let go

Everybody has to let go someday

Everybody has to let go

I wonder when I will.

I wonder

But if I still hear you singing in every city I meet

After I blur it all out, our every memory, if

You never fade with the days, your shape still haunting me then

Should I not just sing along?

Should I not just sing along?

I will sing sweetly hope that the notes change but

I do not need it to happen.

I’m not resigned to it.

And

If they never do I’ll sing your name in every line

Just like I did throughout this.

Just like I’ve always done

In every gun, the empty church, and every tortured son

In all those giving up.

In all those giving in

Until I die I will sing our names in unison

Until I die I will sing our names in unison

Мен не табамын?

Маған қайғылы жағдайды жеңуге көмектесетін қасиетті нәрсе бар ма?

Немесе мен бір рет жасадым - менде оны жоғалтып, жоғалтып алдым?

Ешкім ешқашан отты жалғыз жүрмеуі керек

Ешкім ешқашан бұл дауылды                                                                                                                                                                                                           |

Жоқ

Барлығына біреу немесе бір нәрсе керек

Ән салғанда, сенің атыңды жырламаймын

Мен өз әнімді айтумен бір мезгілде ме?

Кейбір күндері терезе жақтауынан жарықты бөліп жатқаныңызды сеземін

Ол жасайтын пішіндер қалған                                                                                                |

арқылы келеді

Кейбір күндері сенің маған ән айтқаныңды немесе менің атымды сыбырлап айтқаныңды ести аламын деп ант етемін

жол

Бұл менің жатын бөлмемнің еденіне түскен ең жылы жарық сияқты

шын мәнінде сіз және күн сәулесі ғана емес

Менде балконға көтерілу жады бар

Мен оның көйлегінің артына гүл қойдым

Оны ұмытқан дұрыс шығар

Ең дұрысы жіберу

Мен оны тері мен ерін түйіскен жерінің көлеңкесін бояймын

Сүйіспеншілікті үзгеннен кейін бір сәтте ғана.

Және

Мен қалғанының бәрін бұлдыратамын

Мен оны осылай есте сақтауды таңдадым

Кейбір түндер күндерге ұқсайды, мен тым кеш оянамын, көлеңкелерді қараймын

құйылған

Пішініңізді қадағалаңыз.

Қабырғадағы, сосын төсек-орынның үстіндегі күміс жұқалар

Мен сенің әніңді ағаштарда естимін.

Мен ақыры демаламын

Көбінесе мен ұйықтап жатқанда, сіз түсімде көрінесіз

Азық-түлік сатып алу сияқты қарапайым нәрселермен айналысыңыз

Мен оянғанда, мені тастап кеткен боларсың деп ант ете аламын

Сіз таңғы ас дайындауға немесе жай киіну үшін тұрған сияқтысыз

Бірақ шындық, сіз ол жерде ешқашан болған емессіз.

Сіз ешқашан болмайсыз

Кейде мен де емеспін деп ойлаймын, мен не істеймін

Әр күн сізбен басталып, сізбен аяқталатындай болып көрінген кезде?

Сіз ешқашан білмейсіз, ешқашан көрмейсіз

Содан бері сенің аруағың мені қаншалықты айқындап жүр

Мен жадты балконға дейін қалдырамын

Мен бұл гүлді көйлектің артынан жыртып аламын

Бұл жолы ұмытып, жіберген дұрыс

Оны ерін қанатын көлеңке бояңыз және бұлыңғыр    болыңыз

Мен қалғанының барлығын бұлдыратамын, қалғанының бәрін бұлдыратамын

Жəне жіберіңіз де, жіберіңіз де, жіберіңіз

Әркім бір күні жіберіп жіберуі керек

Барлығын  жіберуі керек

Мен қашан боламын боламын.

Мен білгім келеді

Бірақ егер сіз әлі күнге дейін мен сіздердің әр қалада ән айтуды естисем, мен кездесемін

Мен бәрін ұрғаннан кейін, біздің барлық жадымыз, егер болса

Сіз күн өткен сайын өшпейсіз, сол кезде сіздің пішініңіз мені әлі де мазалауда

Мен жай ән айтуым керек емес пе?

Мен жай ән айтуым керек емес пе?

Ноталар өзгереді деп үміттенемін, бірақ ән айтамын

Маған оның болуы қажет емес.

Мен одан бас тартқан жоқпын.

Және

Егер ол ешқашан айтпаса, әр жолында  атыңызды          айтамын

Дәл осының бәрінде істегенімдей.

Мен әрқашан жасағандай

Әрбір мылтықта, бос шіркеуде және әрбір азапталған ұлда

Берілгендердің барлығында .

Беретіндердің барлығында

Мен өлгенше, мен біздің есімдерімізді бір-бірімізде ән айтамын

Мен өлгенше, мен біздің есімдерімізді бір-бірімізде ән айтамын