THE CHILD WE LOST 1963 - La Dispute

There were shadows in the bedroom

Where the light got thrown by the lamp on the nightstand

On your mother’s side, after midnight, still

You can see it all

You can see it all

And the closet in the corner

On the far back shelf with the keepsakes, she hid

That box there full of letters of regret

By the pictures of the kids

You get faint recollections of your mother’s sigh, countryside drive

And the landscape seen from the window of the backseat with some flowers in a

basket

That afternoon after school you and your older sisters

Found your parents in the kitchen at the table

Father lifting off the lid of the box

And a hush fell over everything like a funeral prayer

A reverence, ancestral, heavy in the air

Though you didn’t understand what it meant

That they never said her name aloud around you

Even sitting at the table with her things they’d kept

You recall faintly cards, tiny clothes, and the smell of the paint in the

upstairs bedroom

Until then you didn’t know that’s what the box had held

Your parents tiptoeing slowly around always speaking in code

No, they never said her name aloud around you

Only told you it was perfect where your sister went

And you didn’t understand why it hurt them so much then that she’d come and

left so soon

Could only guess inside your head at what a «stillbirth» meant

Only knew that mother wept

You watched while father held her, said «Some things come but can’t stay here.»

You saw a brightness.

Like a light through your eyes closed tight

Then she tumbled away from here, some place

To remain in the nighttime shadows she made

To be an absence in mom, a sadness hanging over her

Like some Pentecostal flame, drifting on and off

She was «Sister,» only whispered

Sometimes «Her» or

«The Child We Lost.»

You were visions

A vagueness, a faded image

You were visions

You were a flame lit that burned out twice as brightly as the rest of us did

When you left, you were light, then you tumbled away

There are shadows that fall still here at a certain angle

In the bedroom on the nightstand by your mother’s side

From the light left on there

There’s the box in the closet, all the things kept

And the landscape where she left

Flowers on the grave, marble where they etched that name

And mother cried the whole way home

But she never said it once out loud

On the way back home from where you thought they meant

When they said where sister went

After grandpa got hospice sick and he couldn’t fall asleep

They wheeled his stretcher bed beside her at night

And I saw the light

On the day that he died

By their bed in grandma’s eyes

While us grandkids said our goodbyes

She said «don't cry»

Somewhere he holds her

Said a name I didn’t recognize

And the light with all the shadows combined

Жатын бөлмеде көлеңкелер болды

Тумбочкадағы шамнан жарық түскен жер

Түн ортасынан кейін анаңыздың жағында

Барлығын көре аласыз

Барлығын көре аласыз

Ал бұрыштағы шкаф

Ол естеліктері бар арғы сөреге тығылды

Сол қорапша өкініш хаттарына толы

Балалардың суреттері бойынша

Анаңыздың күрсінгенін, ауылды аралағанын еске түсіресіз

Артқы орындықтың терезесінен бірнеше гүлдері бар пейзаж

себет

Сол күні түстен кейін сіз және сіздің үлкен әпкелеріңіз сабақтан кейін

Ата-анаңызды ас үйде  үстел       тапты 

Әке қораптың қақпағын көтеріп жатыр

Жаназа намазындай тыныштық орнады

Ата-бабадан қалған құрмет

Оның нені білдіретінін түсінбедіңіз

Олар ешқашан оның атын сіздің айналаңызда дауыстап айтпаған

Тіпті дастархан басында сақтаған заттарымен бірге отыру

Сіз карталарды, кішкентай киімдерді және бояудың иісін еске түсіресіз

жоғарғы жатын бөлме

Осы уақытқа дейін сіз қораптың не екенін білмедіңіз

Ата-анаңыз аяқтың ұшымен баяу итеріп, әрқашан кодпен сөйлейді

Жоқ, олар ешқашан сіздің айналаңызда оның атын дауыстап айтпаған

Сізге әпкеңіздің баратын жері керемет екенін айттым

Оның келгені олардың неліктен қатты қиналғанын түсінбедіңіз

тез кетті

«Өлі туу» нені білдіретінін тек іштей болжай аласыз

Анасының жылағанын ғана білді

Сіз әкесі оны ұстап тұрып: «Кейбір нәрселер келеді, бірақ мұнда қала алмайды» деді.

Сіз жарықтылықты көрдіңіз.

Көзіңізден жарық түскендей, мықтап жұмылды

Содан кейін ол осы жерден, бір жерден құлап кетті

Ол жасаған түнгі көлеңкеде  қалу үшін

Ананың жоқтығы                                                                                                                                                                      Анасына                                                           • 

Әлдебір елуінші күндік жалын сияқты, жанып-өшіп

Ол «Әпке» деп сыбырлады

Кейде «Ол» немесе

«Біз жоғалған бала».

Сіз аян болдыңыз

Белгісіздік, өңсіз сурет

Сіз аян болдыңыз

Сіз бізден                                                                     жан            жалын           жалын                         жалын                                          

Кеткенде жеңіл едің, кейін құладың

Бұл жерде белгілі бір бұрышта әлі де түсетін көлеңкелер бар

Жатын бөлмеде анаңыздың жанындағы тумбочкада

Сол жерде қалған жарықтан 

Шкафта қорап бар, барлық заттар сақталған

Және ол кеткен жердегі пейзаж

Қабірдегі гүлдер, осы есім жазылған мәрмәр

Ал анасы үйге дейін жылады

Бірақ ол мұны бір рет дауыстап айтпаған

Сіз ойлаған жерден үйге қайтып бара жатқанда

Олар апа қайда кеткенін айтқан кезде

Әкем хосписке ауырып, ұйықтай алмаған соң

Олар түнде оның зембіл төсегін оның жанына айналдырды

Мен жарықты көрдім

Ол қайтыс болған күні

Олардың төсегінде әжесінің көз алдында

Біз немерелеріміз қоштасқанда

Ол «жылама» деді

Бір жерде ол оны ұстайды

Мен танымайтын атын  айтты

Және барлық көлеңкелер біріктірілген жарық