Освенцим - КооперативништяК

Долгие улицы, железные нервы —

Лето бьёт жарой, кастетом бьют стеклы.

Куда подеваться больному еврею?

Не съехать в Израиль, не убраться в Корею.

Некуда, некуда, некуда деться,

И на горизонте, словно солнце — Освенцим.

Лишь не боятся в тайге партизаны:

Голое небо да рваные раны.

Нордические руны мы сделаем сами

И чёрная река течёт между нами.

Некуда, некуда, некуда деться,

И на горизонте, словно солнце — Освенцим.

Зальётся асфальтом, засыплется снегом,

Забудется временем, опустится небом,

И вечные души сольются в пространстве,

Окутав туманом великое братство.

Некуда, некуда, некуда деться —

Тело стареет, кончается детство,

Некуда, некуда, некуда смыться —

Не спрятаться в доме, в тайге не укрыться.

Ұзын көшелер, темір жүйкелер -

Жаз ыстығымен соғады, шыны жезден соғады.

Науқас еврей қайда баруы керек?

Израильге көшпе, Кореяға барма.

Ешқайда, ешқайда, барар жер жоқ

Ал көкжиекте күн сияқты Освенцим орналасқан.

Тайгада тек партизандар қорықпайды:

Жалаңаш аспан және жыртылған жаралар.

Біз солтүстік рундарды өзіміз жасаймыз

Ал арамыздан қара өзен ағып жатыр.

Ешқайда, ешқайда, барар жер жоқ

Ал көкжиекте күн сияқты Освенцим орналасқан.

Асфальт төсеп, қар басып,

Уақыт ұмытқан, аспаннан түскен,

Мәңгілік рухтар кеңістікте біріктіріледі,

Ұлы бауырластықты тұманға орап.

Ешқайда, ешқайда, барар жер жоқ

Дене қартаяды, балалық шақ бітеді,

Ешқайда, ешқайда, қашатын жер жоқ

Үйге тығылма, тайгаға тығылма.