Не было и нет - КооперативништяК

Только их не было и нет,

Лишь промелькнули тени по книгам

Гофман был пьян, когда писал этот бред

Утром тени исчезнут, забрав его силы.

Остались ноты на холодном столе,

Остались пастельных тонов картины,

Тени растворились в легком эгейском вине,

Души проросли коноплей на могилах.

Вечер растворил сущность гордых стихов,

Ветер разметал одинокие звуки,

Мы с тобой пойдем в направлении снов,

Серебром оправит нам мистика руки.

На санскрите книги о живущих богах,

В Греции канистры с оливковым маслом,

Маргиналы водкой заливают свой страх,

Признаки арабов проступают сквозь краску,

Камуфляж нацистов на рынках в цене,

Черные рубашки, ботинки и флаги,

Космос захохочет в своей глубине,

Жирные крестьяне тихо вымрут от браги.

А над нашим домом есть в небе дыра,

Сквозь нее в нас падают смерти кристаллы,

Выпустим наружу наши души без дна,

Где-то в океане их облепят кораллы,

Вурдалаки выпьют всю нашу любовь,

А кроме нее нам ничего не осталось,

В незнакомом месте нам не встретиться вновь,

Не жалейте нас, нам ни к чему ваша жалость.

В беспощадность слов нас наша лень уведет,

В красоту слогов и в бесконечность лишений,

Мертвых гарпий в небе так ярок полет,

Они как наши песни после смерти в движении.

Только их не было и нет,

Лишь промелькнули тени по книгам

Гофман был пьян, когда писал этот бред

Утром тени вернутся обратно в могилы…

Тек олар болған және жоқ,

Кітаптардың арасынан тек көлеңкелер ғана өтіп жатты

Гоффман бұл сандырақты жазғанда мас болған

Таңертең оның күшін алып, көлеңке жоғалады.

Суық үстелде жазбалар болды,

Қалған пастелді бояулар,

Ашық Эгей шарабында еріген көлеңкелер,

Жандар бейіттерге кендір өсірді.

Кеш мақтанышты өлеңдердің мәнін ерітті,

Жел жалғыз дыбыстарды таратып жіберді

Сен екеуміз арман жолына түсеміз,

Мистика біздің қолымызды күміспен бекітеді.

Санскрит тілінде тірі құдайлар туралы кітаптар,

Грецияда зәйтүн майы бар канистрлер,

Шыққандар қорқынышына арақ құйып,

Арабтардың белгілері бояу арқылы көрінеді,

Бағадағы нарықтардағы нацистік камуфляж,

Қара жейде, етік және жалаулар

Ғарыш оның тереңдігінде күледі,

Майлы шаруалар пюреден тыныш өледі.

Біздің үйдің үстінде аспандағы тесік бар,

Ол арқылы бізге өлім кристалдары түседі,

Түбі жоқ жанымызды босатайық,

Мұхиттың бір жерінде олар маржанмен жабылады,

Рулар біздің барлық махаббатымызды ішеді

Одан басқа бізде ештеңе қалмады,

Бейтаныс жерде біз енді кездеспейміз,

Бізді аямаңыз, бізге сіздің аяуыңыз керек емес.

Жалқаулығымыз бізді сөздің мейірімсіздігіне жетелейді,

Буын сұлулығында, қиыншылықтың шексіздігінде,

Аспандағы өлі гарфалар соншалықты жарқын ұшу

Олар қозғалыстағы өлгеннен кейінгі әндеріміз сияқты.

Тек олар болған және жоқ,

Кітаптардың арасынан тек көлеңкелер ғана өтіп жатты

Гоффман бұл сандырақты жазғанда мас болған

Таңертең көлеңкелер бейіттерге қайта оралады...