Метафизика уходит - КооперативништяК

Черный призрак нибелунга, белый призрак волколака,

Алый призрак Пифагора.

Мало ли теней у мрака…

Спят дома, во сне качаясь, спит замшелый бог растений,

Бородатый сон гуляет по рубиновой вселенной.

Спят бомжи во мгле приюта, снится им бутылка виски,

Устаканились в перинах одинокие нацистки.

В полудреме видит цифры алхимический Дмитрий

В замкнутой системе мозга кружат чая мегалитры.

Грезят пеплом пилигримы, пережевывая хаос

Скрипнул желтыми когтями из могилы лютый Штраус

Чей-то богомерзкий призрак потускнел в тиши подземки,

Папа Римский тьмой зашторил фиолетовые зенки.

Спит, что может спать.

Мерцают мглы старинные предметы.

Изменяется пространство, в беспросветный сон одето.

Мрачный разум океана выгнул призрачную спину.

Дрыхнет ценностей система.

Засыпай и ты, дубина.

Ничего не изменилось, в мире пахнет огурцами

Черт играет на рояле, мозг под винными парами.

Пол скрипит, амебы пляшут, кто-то пьет мое пространство.

Расширяются границы обывательского хамства.

Я ли это отражаюсь в мутном зеркале землицы?

Может это смотрит Кришна из козлиного копытца?

Или просто кто-то шутит, раздувает пламя в печке?

Щелкает на сковородке красной девицы сердечко.

Видишь, там, за поворотом измененного сознанья

Кушает свинец Сатурна метафизик из Казани

По лицу текут сомненья, по душе снуют пираньи.

Страшен миг самотворенья богомерзкого желанья.

Тятя, наш любимый невод мертвеца на берег тянет!

Детка, прячься в недрах шкафа, хватит мертвечину лапать!

Это Пушкин, или Гоголь.

Черт их разберет, постылых

Испоганили культуру, растревожили могилы,

Пожурчали самогоном, поскрипели пирогами,

И забросили сандали в пустоту за облаками.

Хорошо тебе, читатель, в нереальщине томиться?

Рухнул с дуба, точно желудь — ни подняться, ни напиться.

Мир устал.

Тревожна старость.

Сны какие-то плохие.

То приснится остров Пасхи, то безумная Россия,

То ментовская кокарда неожиданно приснится…

Чьи-то лица, будто рыла, чьи-то рыла, словно лица…

Метафизика уходит, без нее иссохнет воля.

Эго мирно растворится в кислоте желудка тролля…

Черный призрак Архимеда, белый призрак Джона Ди,

Алый призрак Азатота.

Мало ли теней у тьмы…

Нибелунгтың қара елесі, қасқырдың ақ елесі,

Пифагордың қызыл елесі.

Қараңғыда көлеңкелер көп пе...

Олар үйде ұйықтайды, түсінде тербеледі, өсімдіктердің мүк құдайы ұйықтайды,

Сақалды арман рубин әлемінде жүреді.

Үйсіздер баспананың қараңғысында ұйықтайды, олар бір бөтелке вискиді армандайды,

Жалғыз нацистік әйелдер мамық төсекке қоныстанды.

Алхимия Дмитрий жартылай ұйықтап жатқан фигураларды көреді

Мидың тұйық жүйесінде мегалитр шай айналады.

Қажылар күлді, шайнайтын хаосты армандайды

Қаһарлы Штраус қабірден сары тырнақтарымен сықырлады

Біреудің құдайсыз елесі метроның тыныштығында сөнді,

Рим папасы күлгін зенкиді қараңғылықпен жауып тастады.

Ұйықтауға болатын ұйқылар.

Жылтылдаған тұман көне нысандар.

Кеңістік өзгереді, үмітсіз арманда киінген.

Мұхиттың күңіренген санасы елес арқасын қайырды.

Құндылықтар жүйесі өліп жатыр.

Ұйықта, бейбақ.

Ештеңе де өзгерген жоқ, дүние қиярдың иісіне ұқсайды

Шайтан пианинода ойнайды, ми шарап буының астында.

Еден сықырлайды, амеба билейді, біреу менің кеңістігімді ішеді.

Филисттік дөрекіліктің шекарасы кеңейіп барады.

Мен жердің лайлы айнасында бейнелендім бе?

Мүмкін бұл Кришна ешкінің тұяғынан қарап тұрған шығар?

Әлде пештегі жалынды біреу қалжыңдап тұр ма?

Қызыл қыздың табасында жүрек шертті.

Көріп тұрсыз, өзгерген сананың бұрылысының артында

Қазандық метафизик Сатурнның қорғасын жейді

Күмән ағылады жүзден, Пираньялар жанға ұшады.

Сұмдық - құдайсыз қалаудың өзін-өзі жасау сәті.

Тятя, біздің сүйікті өлген адамның торы жағаға шығып жатыр!

Балам, шкафтың ішегіне тығыл, өлексеге тиісуді доғар!

Бұл Пушкин немесе Гоголь.

Қарғыс атсын, жеккөрінішті

Мәдениетті ластады, бейіттерді бүлдірді

Олар самогонды күңкілдеді, пирогтарды сықырлады,

Олар сандалдарын бұлттардың арғы жағындағы қуысқа лақтырды.

Сізге, оқырман, шындыққа жанаспайтын нәрсеге сену жақсы ма?

Ол емен ағашындай емен ағашынан құлады - не тұруға, не ішуге.

Дүние шаршады.

Мазасыз кәрілік.

Армандар жаман.

Енді мен Пасха аралын, содан кейін жынды Ресейді армандаймын,

Сонда полиция кокардасы кенеттен армандайды ...

Біреудің жүзі, тұмсықтай, біреудің тұмсығы, жүзі сияқты...

Метафизика кетеді, онсыз ерік кебеді.

Эго тролльдің асқазан қышқылында бейбіт түрде ериді ...

Архимедтің қара елесі, Джон Дидің ақ елесі

Азатоттың қызыл елесі.

Қараңғыда көлеңкелер көп пе...