Времечко - Дмитрий Хмелёв

Ох, было времечко,

Под дых да в темечко,

Горе знало каждую хату,

Сын шёл на отца, брат на брата,

Степь привольна и широка

Да тропа узка.

Вот так и прадед мой

Оставил дом родной,

Зацепилась бурка за дверцу,

Боль в душе, «георгий» у сердца.

«Береги себя и детей» — да через плетень.

Знать, не зря кружит вороньё, кружит вороньё,

Эх, братья, кровушку прольём, кровушку прольём,

Смерть за раз подсобит остыть, подсобит остыть,

Только нас рано хоронить.

И над осокою летел он соколом,

Говорил, да не понапрасну, ни за белых я, ни за красных,

Всех попутал бес-сатана, а земля одна.

Кровавой зорькою, полынью горькою,

Дышит не надышится воля, уж такая, знать, наша доля,

Помни сыновей Тихий Дон, не забудь о том.

О, уақыт болды

Тыныс астында және тәжде,

Қайғы білді әр саятшылықты,

Бала әкесіне, ағасы ағасына,

Дала кең, еркін

Иә, жол тар.

Менің арғы атам осылай

Үйден кетіп,

Бурка есікті ұстады,

Жан азабы, Жүректегі «Джордж».

«Өзіңізге және балаларыңызға қамқор болыңыз» - иә, қоршау арқылы.

Білу үшін қарға айналады, қарға айналады деп бекер айтылмаған.

Ей, ағайындар, қан төгеміз, қан төкеміз.

Бір уақытта өлім салқындатуға көмектеседі, салқындатуға көмектеседі,

Бізді жерлеуге әлі ерте.

Сұңқар боп қияға ұшты,

Ол айтты, иә, бекер емес, мен аққа да, қызылға да емеспін,

Жын-шайтан бәрін адастырды, ал жер біртұтас.

Қанды таң, ащы жусан,

Ерік тыныстамайды, бұл біздің үлесімізді білу,

Тыныш Донның ұлдарын есте сақтаңыз, бұл туралы ұмытпаңыз.