Истина - Дмитрий Хмелёв

Жизнь моя не кажется пустой,

Я и музыкант и книгочей,

Но, взрывает мозг вопрос простой —

Зачем.

В океане безутешных слёз,

Как святая милость бытия,

Следующий, плещется вопрос

Кто я.

Но стена — вопрос без ответа,

Дай мне сил что б не повернуть,

Истина — я верю есть где-то,

Истина к ней мой лежит путь.

Разве важно царь ты или смерд,

Крутится сансары колесо,

И, до хрипа в лёгких машет смерть —

Косой.

Мыслям нет начала и конца,

Тлен вокруг куда не повернись,

Я, спросил что делать мудреца —

Проснись.

Менің өмірім бос емес сияқты

Мен әрі музыкант, әрі букменмін,

Бірақ қарапайым сұрақ миды жарып жібереді -

Не үшін.

Жұбанбайтын көз жас мұхитында,

Қасиетті болмыстың рақымындай,

Келесі, шашыраңқы сұрақ

Мен кіммін.

Бірақ қабырға жауапсыз сұрақ,

Маған бұрылмау үшін күш бер

Шындық - мен бір жерде екеніне сенемін,

Шындық – менің оған апаратын жолым.

Патша боласың ба, смерд боласың ба,

Самсараның дөңгелегі айналады,

Ал, ысқырғанша өкпеде бұлғалған өлім -

қиғаш.

Ойдың басы да, соңы да жоқ

Қайда бұрылсаң да ыдырайсың,

Мен данышпаннан не істеу керектігін сұрадым -

Ояну.