Любимой - Дмитрий Хмелёв

Я любовью и костром пропах насквозь.

Я вчера в тиши зеленого дворца

Сладко-спелых ягод солнечную горсть,

Ел с руки твоей и воду пил с лица.

И питал, снимая боль, тех ягод сок,

Просыпалось, что безжизненным звалось.

Мою черствость, как ольхи сухой листок,

Уносило по волнам твоих волос.

Перламутровые всполохи зари

Отражала в щедрых россыпях роса

И не думать я не мог, не говорить,

Лишь смотрел в твои влюблённые глаза…

Я любовью и костром пропах насквозь.

Я вчера в тиши зеленого дворца

Сладко-спелых ягод солнечную горсть,

Ел с руки твоей и воду пил с лица…

Мен махаббат пен оттың иісін жан-жақты сезіндім.

Кеше жасыл сарайдың тыныштығында болдым

Тәтті піскен жидектер, шуақты уыс,

Қолыңнан жедім, жүзіңнен су іштім.

Және тамақтандыратын, ауырсынуды жеңілдететін, сол жидектер шырыны,

Жансыз дегенді оят.

Менің қырсықтығым ақжелеңнің құрғақ жапырағы сияқты,

Шашыңыздың толқындары бойымен тасымалданады.

Інжу-маржан таң атып

Жомарт пласерлер шық шағылысқан

Мен ойлана алмадым, сөйлей алмадым,

Тек махаббатқа толы көздеріңе қарау...

Мен махаббат пен оттың иісін жан-жақты сезіндім.

Кеше жасыл сарайдың тыныштығында болдым

Тәтті піскен жидектер, шуақты уыс,

Қолыңнан жедім, жүзіңнен су іштім...