Враг - Дети лабиринта

Дождь за окном — слезы богов,

Мой серый дом — приют для скотов.

Я сам один из них, такой же, как все;

Творящий грех, копящий злобу в себе.

Скажите люди, зачем я живу?

Среди иллюзий, в похмельном бреду

Я видел, как весь мир рухнул, сгорел…

Никто из нас, его спасти не сумел.

Так что мы все — скоты и сучьё!

Да, правда колит, как ножа острие…

Не надо слушать и мучить себя.

Я враг вам, люди, убейте меня!!!

Терезенің сыртындағы жаңбыр - құдайлардың көз жасы,

Менің боз үйім – мал қорасы.

Мен де солардың бірімін, басқалар сияқты;

Күнәнің жаратушысы, бойында зұлымдық жинақтаушы.

Айтыңызшы, адамдар, мен не үшін өмір сүремін?

Иллюзиялардың арасында, асыққан делирийде

Бүкіл дүниенің қалай күйрегенін, өртенгенін көрдім...

Ешқайсымыз оны құтқара алмадық.

Демек, біз бәріміз мал және қаншықпыз!

Иә, шындық пышақ ұшындай ауырады...

Өзіңізді тыңдап, қинаудың қажеті жоқ.

Мен саған жаумын, халқым, мені өлтіріңдер!!!