Ангел-хранитель - Дети лабиринта

Я вижу свет, но не знаю где он.

Скоро наступит рассвет, станет светло.

Я видел тебя, но не помню где.

Может было это давно, а может было во сне.

Я вижу свет и иду к нему,

А земля кровоточит огненной лавой.

Куда делись звёзды я не пойму.

И всё кругом тихо, что очень странно.

Но я знаю, что ты будешь рядом.

И даже в беде не покинешь меня.

Я знаю, ты скажешь всё взглядом,

И посмотрев, взлетишь к небесам.

Но вот всё проснулось, машины помчались.

Планета открыла голубые глаза,

А Ангел-хранитель, взмахнув парой крыльев,

Устремился назад в небеса…

Но я знаю, что он будет рядом.

И даже в беде не покинет меня.

Я знаю, он скажет всё взглядом,

И посмотрев, взлетит к Небесам.

Мен жарықты көріп тұрмын, бірақ оның қайда екенін білмеймін.

Жақында таң атар, жарық болады.

Мен сені көрдім, бірақ қайда екені есімде жоқ.

Бәлкім, бұл баяғыда-ақ, әлде түсінде болған шығар.

Мен жарықты көріп, соған барамын,

Ал жер отты лавамен қансырап жатыр.

Мен жұлдыздардың қайда кеткенін түсінбеймін.

Ал айналаның бәрі тыныш, бұл өте біртүрлі.

Бірақ мен сенің сонда болатыныңды білемін.

Қиналғанда да мені тастамайсың.

Білемін сен бәрін көзбен айтасың,

Ал қарасаң, көкке ұшып кетесің.

Бірақ кейін бәрі оянып, көліктер жүгірді.

Ғаламшар көк көздерін ашты

Ал күзетші періште қос қанат сілтеп,

Аспанға қайта жүгірді...

Бірақ мен оның сонда болатынын білемін.

Тіпті қиыншылықта да мені тастап кетпейді.

Мен білемін, ол бәрін көзбен айтады,

Ал қараса, ол аспанға ұшады.