Остров Крит - Дети лабиринта

Я чувствую вновь, мой разум разбит,

Душа заперта в судьбы лабиринт…

И ночь покрывалом окутала зла

Землю покоя и сладкого сна.

Остров Крит пылает огнем,

И свет от него проникает в мой дом…

В свои подземелья зовет он меня,

Золото мира и счастье суля.

И я не могу себя удержать,

Хоть чувствую: смерть меня там будет ждать…

Я неведомой силой поднят в небеса,

Мой мозг наполняют чертей голоса…

За собой оставляя блаженств океан,

Я лечу к тебе остров душевных ран.

Остров Крит пылает огнем,

И этот огонь греет адским теплом…

В свои подземелья зовет он меня,

Золото мира и счастье суля.

И я не могу себя удержать,

Хоть чувствую: смерть меня там будет ждать…

И вот уже я в недрах его…

Вокруг себя я чувствую зло,

Оно всего поглощает меня

И демоном ночи становлюсь я.

Я блуждать, обречен в лабиринте векa…

Сердце мое стало черным от зла.

И дух мой раздавлен, дух мой убит,

Я полностью твой, колдовской остров Крит.

Мен қайтадан сезіндім, ойым бұзылды,

Жан тағдырдың лабиринтінде құлыптаулы ...

Ал түн зұлымдық пердеге оранған

Бейбітшілік пен тәтті армандар елі.

Крит өртке оранды

Оның нұры менің үйіме енеді...

Ол мені зындандарына шақырады,

Әлемнің алтыны және бақыт уәдесі.

Ал мен өзімді ұстай алмаймын

Мен сезсем де: мені сонда өлім күтіп тұр...

Мені беймәлім күш көкке көтерді,

Менің миым шайтандық дауыстарға толы...

Артында бақыт мұхитын қалдырып,

Мен саған рухани жаралар аралына ұшып барамын.

Крит өртке оранды

Ал бұл от тозақтық жылумен жылады...

Ол мені зындандарына шақырады,

Әлемнің алтыны және бақыт уәдесі.

Ал мен өзімді ұстай алмаймын

Мен сезсем де: мені сонда өлім күтіп тұр...

Ал қазір мен оның тереңінде жатырмын...

Мен айналамда зұлымдықты сезінемін

Мені жейді

Ал мен түннің жынына айналамын.

Мен ғасыр лабиринтінде қыдырдым ...

Жамандықтан жүрегім қап-қара болды.

Менің рухым жаншылды, жаным өлді,

Мен толығымен сенікімін, сиқырлы Крит аралы.