Последняя ночь - Дети лабиринта

Любые раны когда-то превращаются в шрамы…

Вчера мы были детьми, а сегодня мы стары,

А завтра всех нас примет земля в холод своих объятий навеки…

Меня ты знаешь лучше, чем кто-то другой,

Но ты не сможешь помочь мне унять эту боль,

И ты не в силах сыграть эту роль, в которой своею рукой

опустишь мне веки.

Вина кровавый рубин в моем сияет бокале.

Смотри, как нежно солнце прощается с нами,

Смотри, как сладко целует оно землю своими лучами на горизонте.

Ночные сумерки скроют на лицах морщины.

Ослабнут на наших душах тиски и зажимы.

И мы забудем в последнюю ночь ошибки, что совершили

на жизненном фронте.

Любые раны когда-то превращаются в шрамы…

Кез келген жара ақырында тыртыққа айналады...

Кеше бала едік, бүгін қартайдық.

Ал ертең жер бәрімізді өз құшағындағы суықта мәңгілікке алады...

Сіз мені басқалардан жақсы білесіз

Бірақ сен маған бұл ауруды жоюға көмектесе алмайсың,

Ал сіз бұл рөлді өз қолыңызбен ойнай алмайсыз

қабақтарымды түсір.

Шарап - менің стақанымдағы қанды лағыл жарқырайды.

Қараңдаршы, күннің бізбен қалай ақырын қоштасқанын,

Көкжиекте сәулелерімен жерді сүйіп тұрғанын қараңыз.

Түнгі ымырт беттегі әжімдерді жасырады.

Біздің жанымыздағы тіреуіш пен қысқыштар босатылады.

Өткен түнде біз жасаған қателіктерімізді ұмытамыз

өмір майданында.

Кез келген жара ақырында тыртыққа айналады...