Вавилон - Дети лабиринта

О Вавилон, великая блудница,

Ты вновь восстал из пепла, как та птица,

Которую ни съесть, ни проглотить,

Которую ни сжечь, ни утопить.

О Вавилон, блудница и химера,

Ты вновь блестишь фальшивою красой

Опять ты хочешь быть для всех примером,

И губишь плотью, травишь наркотой.

Но кто-то снова на горе Фаворе,

Готовится испить всю чашу горя,

Всю чашу выпить именем любви,

И вновь взывает: «Отче, помоги!»

Да, горе ждет тебя, о град великий,

Тебя, могучий и вселикий…

Ты вскоре будешь снова поражен,

Безудержно греховный Вавилон.

Пока ты вновь ликуешь, веселишься,

Фанфары, шоу, золото горой.

Опять над святой чистотой глумишься,

Но близок час, вот только твой иль мой?

Уа, Бабыл, ұлы жезөкше,

Күлден қайта тірілдің, сол құс сияқты,

Оны жеуге де, жұтуға да болмайды,

Не күйдірмейді, не суға батпайды.

Уа, Вавилон, жезөкше мен химер,

Сіз тағы да жалған сұлулықпен жарқырайсыз

Тағы да бәріне үлгі болғың келеді,

Ал сіз етпен жоясыз, дәрімен улантасыз.

Бірақ біреу тағы да Табор тауында,

Қайғы кесесін ішуге дайындалып,

Кесенің бәрін махаббат атымен іш,

Тағы да: «Әке, маған көмектес!» деп жылайды.

Иә, сені қайғы күтіп тұр, ұлы қала,

Сіз құдіретті және құдіретті...

Жақында сіз тағы да таң қаласыз

Күнәға батқан Бабыл.

Қайтадан қуанып, көңіл көтер,

Фанфар, шоу, алтын тау.

Қасиетті тазалықты тағы да мазақ етесің,

Бірақ уақыт таяп қалды, ол сенікі ме, әлде менікі ме?