Синее нёбо принимает меня - Дети лабиринта

Синее небо принимает меня

снова в свои объятья.

Я свободен как прежде, я будто дитя,

появившийся, только, на свет.

Я как птица лечу высоко над землей,

и сверху на людей глядя,

Понимаю, как много теряют они

от того, что у них крыльев нет.

Я никогда не вернусь обратно на землю,

Я буду вечно жить среди облаков…

Меня зовет небо, и лишь ему я внемлю,

Оно навек избавит меня от земных оков!!!

Мои крылья несут меня сквозь облака,

к сияющему в вышине Солнцу;

Я лечу через звездную радугу снов,

появившуюся после дождя.

И я слышу вокруг себя странные звуки,

зовущие в даль голоса…

Я лечу, и меня не тревожат те муки,

которые давала земля.

Я никогда не вернусь обратно на землю,

Я буду вечно жить среди облаков…

Меня зовет небо, и лишь ему я внемлю,

Оно навек избавит меня от земных оков!!!

Черные ангелы зовут меня в ад,

белые ангелы в Рай…

Но я уверен, что мое место здесь

и я сказал им, прощай!

Я не настолько грешен для преисподней,

и не готов для входа в Эдем,

Я буду жить в этом солнечном небе,

и погибну там на земле.

Я никогда не думал о небесной свободе,

Я никогда не летал ночью во сне,

И о том, что сейчас чувствую в небосводе,

Я никогда не мечтал на грешной земле.

Көк аспан мені қабылдайды

қайта құшағына.

Бұрынғыдай еркінмін, Бала сияқтымын,

әлемде ғана пайда болды.

Мен жерден биік ұшқан құс сияқтымын,

және жоғарыдан адамдарға қарап,

Мен олардың қанша жоғалтқанын түсінемін

өйткені олардың қанаттары жоқ.

Мен ешқашан жерге оралмаймын,

Мен бұлттардың арасында мәңгі өмір сүремін...

Аспан мені шақырады, тек мен оны тыңдаймын,

Ол мені жердегі бұғаудан мәңгілікке құтқарады!!!

Қанаттарым мені бұлттардың арасынан алып жүреді

аспанда жарқыраған күнге;

Мен армандардың жұлдызды кемпірқосақынан ұшып келемін

жаңбырдан кейін пайда болды.

Мен айналамда біртүрлі дыбыстарды естимін,

алыстан шақыратын дауыстар...

Мен ұшып бара жатырмын, бұл азаптар мені алаңдатпайды,

жер берген.

Мен ешқашан жерге оралмаймын,

Мен бұлттардың арасында мәңгі өмір сүремін...

Аспан мені шақырады, тек мен оны тыңдаймын,

Ол мені жердегі бұғаудан мәңгілікке құтқарады!!!

Қара періштелер мені тозаққа шақырып жатыр

жұмақтағы ақ періштелер...

Бірақ менің орным осында екеніне сенімдімін

және мен оларға қоштастым!

Мен жер асты әлемі үшін күнәкар емеспін,

Едемге кіруге дайын емес,

Мен осы шуақты аспанда өмір сүремін

Мен сонда жер бетінде өлемін.

Мен ешқашан көктегі еркіндік туралы ойламадым,

Түсімде түнде ұшпадым,

Ал мен қазір аспанда не сезінемін,

Мен күнәкар жерде ешқашан түс көрген емеспін.