Раскаяние - Дети лабиринта

Дневной свет забил меня в угол.

Он рвет мое сердце, мой мозг на куски.

Я боюсь на небесный взглянуть яркий купол,

Солнце режет лучами, обнажает клыки…

Но вот наконец-то день на исходе

И силы Солнца иссякли на время…

Я чувствую ночь, я вновь на свободе,

Но стонут открытые раны на теле.

Я, скрываясь по темным дворам от прохожих,

Ищу белого ангела в сумрачном небе.

Надеясь, что он злую боль уничтожит

И спасет мою душу, вернет меня к вере…

Вдруг что-то сверкнуло в ночном небосводе

И звезды рядом с тем светом померкли …

То был белый ангел, который в полете

Пел песню о счастье, любви и Эдеме.

Я вскричал ему: «Ангел, спустись, если можешь!

Избавь меня от лютых чар Сатаны!

Я не в силах терпеть как по венам под кожей

Течет адское пламя вместо крови…»

И услышав мой возглас, ангел ответил:

«Ты предал наше царство покоя,

Но Господь видит все и он милосерден,

Он прощает тебя, ты летишь в Рай со мною…»

Күндіз мені бұрышқа соқты.

Ол менің жүрегімді, миымды бөліктерге бөледі.

Аспанның жарық күмбезіне қарауға қорқамын,

Күн сәулелерімен кесіп, азу тістерін ашады ...

Бірақ ақыры күн аяқталады

Ал Күн күштері біраз уақыт кеуіп қалды...

Мен түнді сезінемін, мен қайтадан боспын

Бірақ денедегі ашық жаралар ыңырлайды.

Мен қараңғы аулада өтіп бара жатқандардан жасырынып,

Мұңлы аспаннан ақ періште іздеймін.

Жаман азапты жояды деп үміттенеді

Ал жанымды сақта, иманға қайтар...

Түнгі аспанда кенет бірдеңе жарқ етті

Ал сол жарықтың жанындағы жұлдыздар сөнді...

Бұл ұшқан ақ періште еді

Ол бақыт, махаббат және Едем туралы ән айтты.

Мен оны шақырдым: «Періште, мүмкін болса, түс!

Мені шайтанның азаптарынан құтқар!

Мен тері астындағы тамырлардан қалай өтетініне шыдай алмаймын

Қанның орнына тозақ оты ағып жатыр...»

Менің дауысымды естіген періште былай деп жауап берді:

«Сен біздің бейбітшілік патшалығымызға опасыздық жасадың,

Бірақ Жаратқан Ие бәрін көріп тұр, Ол мейірімді,

Ол сені кешіреді, сен менімен жұмаққа ұшасың...»