Près de vous - Cyril Mokaiesh

À l'été dénudé, à l’hiver casanier

À l’automne des tourments, au sacre du printemps

Je lève sans rancune, mon verre à l’infortune

D’une vie entre chiens et loups, près de vous

À nos liens par le sang, aux lèvres de passage

À ces bateaux qu’on prend, droit vers le large

À nos amis fidèles, à ceux qui se font la belle

Aux voyages joues contres joues, près de vous

J’avoue, les pleurs, et les coups

J’avoue, j’avoue le bonheur de peur qu’il s'échoue

À Paris, à Beyrouth, aux touristes du mois d’août

À Saint-Germain-des-Prés, un peu suranné

À la jeunesse de France, je trinque à l’insolence

Du Flamenco andalou, près de vous

À Mounir, à la miss, à nos enfances qui glissent

Comme on part en vacances, quand j’y repense

À ce temps des figuiers, moi, mon arbre fruitier

N’a pas grandi de beaucoup, loin de vous

J’avoue, les pleurs, et les coups

J’avoue, j’avoue le bonheur de peur qu’il s'échoue

À l'été dénudé, à l’hiver casanier

À l’automne des tourments, au sacre du printemps

Je lève plein comme la Lune, mon verre à la fortune

D'être simplement dessous, près de vous

À nos liens par le sang, aux lèvres de passage

À ces bateaux qu’on prend, droit vers le large

À tout l’azur perdu, à celui qu’on loupera plus

À demain qui tient debout, près de vous

Жалаңаш жазда, үйде қыста

Азаптың күзінде, Көктемнің таққанында

Өкпе-ренішсіз көтеремін, Бостанымды бақытсыздыққа

Иттер мен қасқырлардың арасындағы өмір, саған жақын

Қан арқылы жалғасқан байланыстарымызға, өткінші еріндерге

Біз сол қайықтарға, тікелей теңізге барамыз

Адал достарымызға, Көргендерге

Саяхаттар сізге жақын

Мойындаймын, жылау мен ұрып-соғу

Мен мойындаймын, мен бақытымды мойындаймын, ол суға түспесін

Парижде, Бейрутта тамыз айындағы туристерге

Сен-Жермен-де-Преде біраз ескірген

Франция жастарына мен намыссыздық үшін тост айтамын

Андалусия фламенкосы, сізге жақын

Мунирге, аруларға, тайғақ кешкен балалық шағымызға

Мен ойласам, демалысқа баратын сияқтымыз

Інжір ағаштары осы заманда, мен, жеміс ағашым

Сізден көп алыстаған жоқ

Мойындаймын, жылау мен ұрып-соғу

Мен мойындаймын, мен бақытымды мойындаймын, ол суға түспесін

Жалаңаш жазда, үйде қыста

Азаптың күзінде, Көктемнің таққанында

Айдай толып шығамын, Бақытқа стақаным

Тек астында, жақын болу үшін

Қан арқылы жалғасқан байланыстарымызға, өткінші еріндерге

Біз сол қайықтарға, тікелей теңізге барамыз

Жоғалған көгілдірлердің бәріне, біз енді сағынбайтынымызға

Ертең көріскенше биік тұрған, қасыңда