Unsterblich verliebt - Bodo Wartke

Wir sind allein.

Und nur die Nacht ist Zeuge.

Voller Leidenschaft sind wir im Kuß vereint.

Heimlich scheint der Vollmond durch die Zweige,

als ob er nur für uns — so scheint es — scheint.

Es fällt dein Haar zurück, als ich dein Ohr liebkose.

Darunter pocht die Halsschlagader heiß.

Da beginnt bei mir die Metamorphose.

Und ich packe deinen Nacken, und ich beiße zu.

Ich stoß' dir meine Zähne

bis zum Anschlag in die Vene

und verdrehe meine Augen,

und ich fange an zu saugen.

Nicht nur ein Schrei vor Schrecken

bleibt dir tief im Halse stecken,

sondern auch — und das noch tiefer!

die vier Ecken meiner Kiefer.

Du bist zwar recht robust,

doch regt sich schon kein Klopfen mehr

in deiner Brust, ich saug' dich just

bis auf den letzten Tropfen leer.

Ich kann nichts dafür.

Ich bin ein Vampir.

Jede Nacht erwacht in mir ein wildes Tier

und diese schier

unstillbare Gier

nach deinem Blut.

Es tut mir leid!

Ich bin ein Vampir.

Was hab' ich getan?!

Wie konnte das geschehen?!

Du, meine Liebste, liegst nun vor mir ausgestreckt.

Doch zu meiner Schande muß ich mir eingestehen:

So gut hat mir noch keine geschmeckt.

Ich bin verdammt die, die ich liebe, zu verlieren.

Denn selbst wenn sie nach meinem Biß bestenfalls

selber zu Vampiren mutieren,

werfen sie sich gleich andren Männern an den Hals.

Das passiert mir jedes mal,

stets dasselbe Ritual:

Es kommt nur zum ersten Kuß,

und danach ist sofort Schluß.

Er läßt sich nicht beheben,

mein verhexter Beißreflex!

Drum ist der Preis für ewiges Leben

ein Leben ohne Sex.

Ich kann nichts dafür.

Ich bin ein Vampir

und das bereits seit weit über vierhundert Jahren,

die ich hier

schon vor mich hin vegetier'

zur Unsterblichkeit verflucht als Vampir.

Doch was kann mir schon Unsterblichkeit bedeuten,

wenn ich doch nur totunglücklich bin?

Also gehe ich zum Psychotherapeuten:

«Herr Doktor, ich weiß nicht mehr, wohin.

Ich verabscheue, wie ich mich ernähre.

Doch es zu leugnen wäre Selbstbetrug.

Denn während ich fremde Hälse leere,

krieg' ich meinen Hals nie voll genug.

Es gibt für mich nichts Gutes,

außer den Geschmack des Blutes -»

Da unterbricht er mich und fragt nett,

welche Blutgruppe ich hätt'.

«Äh, naja, mal so, mal so, ich meine,

kommt darauf an…

Es gibt keine,

die ich Ihnen nicht besorgen kann.»

Denn Sie müssen wissen: Ich bin ein Vampir.

Ich war zwar nie in Transsylvanien,

ich war lediglich im Urlaub mal in Spanien.

Doch die Dunkelheit trägt ihre Schatten weit,

denn gebürtig komm' ich eigentlich aus Wattenscheit.

Ich hatte tierisch vor Vampiren Schiß,

bis mich schließlich einer der ihren biß.

Da hab' ich Blut geleckt und im Nu entdeckt,

wie gut das schmeckt.

Seitdem hab' ich weit über 1000 Frauen geliebt,

von denen leider keine bei mir blieb,

weil ich sie immer beiße… Sch-!

So kann das nicht mehr weitergehen!

Helfen Sie mir!

Ich bin ein Vampir.

Der rote Saft verschafft mir Kraft, er ist mein Lebenselixier.

Ich komm' nicht davon los!

Was mach' ich bloß,

damit das aufhört?

Nun, was kann ich tun?

Des Doktors detailierte Diagnose

treibt mir die Starre des Erstaunens ins Gesicht:

«Schizophrenie mit schwer neurotischer Psychose?!

Moment mal, sie glauben doch wohl nicht

etwa, das wäre alles meiner Phantasie entsprungen?

Sie seh’n doch diese Zähne?

Die sind nicht angeklebt!»

Ihn zu überzeugen ist mir schließlich doch gelungen.

Leider hat er das nicht überlebt.

Nun hilft mir niemand mehr,

denn wer sollte, wenn nicht er?

Ach, ich wünschte ich wär tot,

wenn ich doch nur nicht unsterblich wär'!

Doch ich weiß, auf welche Art ich

meinem Dasein hier entkomme:

Ich geh' in den Park, und dort wart' ich

auf den Aufgang der Sonne…

Біз жалғызбыз.

Ал түн ғана куә.

Құмарлыққа толы біз сүйіспеншілікке біріктіреміз.

Толық ай жасырын түрде бұтақтардан жарқырайды,

ол ғана – біз үшін жарқырап тұрған сияқты.

Құлағыңызды сипап жатқанда шашыңыз түсіп қалады.

Астында ұйқы артериясы қызады.

Мен үшін метаморфоз сол кезде басталады.

Ал мен сенің мойныңнан ұстап, тістеймін.

Мен саған тісімді сындырамын

венада тоқтағанға дейін

және көзімді жұмып

және мен сора бастаймын.

Тек қорқыныш айқайы емес

тамағыңа тығылып қалады,

сонымен қатар - және одан да тереңірек!

жақтарымның төрт бұрышы.

Сіз өте мықтысыз,

бірақ енді қағу жоқ

сенің кеудеңде, мен сені жай ғана сорамын

соңғы тамшысына дейін бос.

Мен көмектесе алмаймын.

Мен вампирмін.

Әр түнде менің ішімде жабайы аң оянады

және бұл мөлдір

тойымсыз ашкөздік

сіздің қаныңыздан кейін

Кешіріңіз!

Мен вампирмін.

Мен не істедім?!

Бұл қалай болуы мүмкін?!

Сен, махаббатым, енді менің алдымда созылып жат.

Бірақ мен ұят үшін мойындауым керек:

Мен ешқашан мұндай жақсы нәрсенің дәмін татқан емеспін.

Мен жақсы көретін адамдарымды жоғалтуға дайынмын.

Өйткені олар менің тістегенімнен кейін болса да

Өзіңіз вампирге айналыңыз,

оларды басқа еркектер сияқты бір-біріне лақтырыңыз.

Бұл менің басымнан өткен сайын болады

әрқашан бірдей рәсім:

Бұл тек бірінші сүйіспеншілікке келеді,

сосын бірден бітеді.

Оны түзету мүмкін емес

менің сиқырлы тістеу рефлексім!

Барабан - мәңгілік өмірдің бағасы

жыныстық қатынассыз өмір.

Мен көмектесе алмаймын.

Мен вампирмін

және төрт жүз жылдан астам уақыт болды,

Мен мұнда

менің алдымда өсімдік

вампир ретінде өлместікке қарғыс атқан.

Бірақ мен үшін өлместік нені білдіреді?

Мен жай ғана бақытсыз болсам ше?

Сондықтан мен психотерапевтке барамын:

— Доктор мырза, мен қайда барарымды білмеймін.

Мен қалай жейтінімді жек көремін.

Бірақ оны жоққа шығару өзін-өзі алдау болар еді.

Себебі мен бейтаныс адамдардың тамағын босатып жатырмын

Мен ешқашан тамағыма тоймаймын.

Мен үшін жақсы ештеңе жоқ

қанның дәмін қоспағанда -»

Сосын сөзімді бөліп, әдемі сұрайды:

менің қан тобым қандай болар еді.

«Ой, солай, солай, солай деп айтамын,

байланысты…

Ешқайсысы жоқ,

Мен сені ала алмаймын».

Өйткені сіз білуіңіз керек: мен вампирмін.

Мен ешқашан Трансильванияда болмасам да,

Мен Испанияда демалыста болдым.

Бірақ қараңғылық өз көлеңкесін алысқа апарады,

өйткені мен туғаным бойынша Ваттеншайттанмын.

Мен вампирлерден қатты қорықтым

ақыры олардың бірі мені тістеп алғанша.

Мен қанның дәмін көрдім және бірден білдім

дәмі қандай жақсы.

Содан бері мен 1000-нан астам әйелді жақсы көрдім

өкінішке орай олардың ешқайсысы менімен бірге қалмады

өйткені мен оларды үнемі тістеп аламын... Ш-!

Бұлай жүруге болмайды!

Маған көмектесші!

Мен вампирмін.

Қызыл шырын маған күш береді, бұл менің өмір эликсирім.

Мен одан құтыла алмаймын!

Мен не істеп жатырмын

мұны тоқтату үшін?

Ал, мен не істей аламын?

Дәрігердің егжей-тегжейлі диагнозы

Таңданудың қаттылығы мені бет-әлпетіне итермелейді:

«Ауыр невротикалық психозбен ауыратын шизофрения?!

Біраз күте тұрыңыз, сіз олай ойламайтын шығарсыз

мүмкін бұл менің қиялым шығар?

Сіз бұл тістерді көрмейсіз бе?

Олар желімделмеген!»

Ақыры оны сендіре алдым.

Өкінішке орай, ол аман қалды.

Енді маған ешкім көмектеспейді

ол болмаса, кім үшін керек?

Әй, өліп қалсам ғой

Мен өлмейтін болсам ғой!

Бірақ мен қандай жолмен білемін

Менің бұл жерде болуымнан қашып:

Мен саябаққа барамын, сонда күтемін

күннің шығуы үшін...