Уходящее лето - Андрей Макаревич

Сегодня, увы, я не буду таким, как вчера

К чему повторять всё то, что вчера было спето?

Я буду один и я буду бродить до утра

Опять провожать уходящее лето

Вчера ещё не было лету конца:

Оно, как и мы, умирать не умеет,

Но падают, падают листья, как слёзы с лица

Лишь станет чуть-чуть холоднее…

Как мало нам нужно порой, чтоб навеки уйти!

Не верим, не ждём за зелёное лето расплаты,

Но дни всё короче, и осень у нас на пути

Встаёт календарною датой

И каждой весной я в сомненье брожу сам не свой

Не верю ни лесу пустому, ни голому полю,

А будет ли всё так, как было вчерашней весной

И хватит ли сил, чтобы снова пробиться на волю?

Бүгін, әттең, кешегідей болмаймын

Неге кешегі айтылғанның бәрін қайталау керек?

Жалғыз болып, таң атқанша тентіреп жүремін

Қайтадан жазмен қоштасып

Кеше әлі жаздың соңы емес еді:

Ол да біз сияқты өлуді білмейді,

Бірақ жапырақтары түсіп жатыр, көз жасы сияқты

Аздап салқындап кетті...

Бізге кейде мәңгілікке кетудің қажеті қанша!

Сенбейміз, жасыл жаз үшін жаза күтпейміз,

Бірақ күн қысқарып барады, күз келді

Күнтізбелік күнде көтеріледі

Әр көктемде мен өзімдікі емес, өзіме күмәнданамын

Мен бос орманға да, жалаңаш далаға да сенбеймін,

Ал бәрі кешегі көктемдегідей бола ма

Ал қайтадан босануға күш жетеді ме?