Слишком короток век - Андрей Макаревич

Слишком короток век —

Позади до обидного мало,

Был мороз — не мороз,

Да и зной был не очень-то зной.

Только с каждой весной

Все острей ощущенье финала,

Этой маленькой пьесы

Что придумана явно не мной.

Это словно в кино —

Где мы в зале и мы на экране,

Всем обещан полет

И сверкают огни полосы.

Только время пришло —

Отпирают трезвонят ключами,

И разрушено все —

И со вздохом глядишь на часы.

Кто тут прав, кто не прав

Я прошу вас не надо не спорте,

Слишком короток век —

Не прошел бы за спорами весь.

Мы увидимся все

В позаброшенном аэропорте,

При попытке успеть

На когда-то отправленный рейс.

1987 год

Жасы тым қысқа

Оның артында қорлық аз,

Аяз болды - аяз емес,

Иә, және жылу өте ыстық емес еді.

Тек әр көктемде

Финалдың барлық өткір сезімі,

Бұл кішкентай ойын

Бұл мен ойлап таппағаны анық.

Бұл фильмдегідей

Біз залдамыз және экрандамыз,

Барлығына рейс уәде етілген

Ал жолақтың шамдары жарқырап тұр.

Тек уақыт келді

Қоңыраудың құлпын пернелер арқылы ашыңыз

Және бәрі жойылды -

Ал күрсініп сағатқа қарайсың.

Бұл жерде кімдікі дұрыс, кімдікі бұрыс

Сізден спортпен айналыспауыңызды сұраймын,

Жасы тым қысқа

Мен барлық даулардан өтпес едім.

Барлығыңызды көреміз

Қараусыз қалған әуежайда

Қуып жетуге тырысқанда

Бір рет жіберілген рейсте.

1987 жыл