Песня про верблюда - Андрей Макаревич

Такое вы видали?

Ох, едва ли!

Стою, не чуя под собой земли

Меня вчера верблюдом обозвали

И выводы под это подвели

И это мнение утвердилось свыше

Я бился в двери с криком: «Наших бьют!»

Кивали мне, но слушали, не слыша

Поскольку я отныне был верблюд

Да я человек, проверьте по фамилии!

Я царь природы, гражданин Земли!

Но стойло мне уже определили

И полмешка колючек принесли

И понял я, что спорить будет хуже,

Но до того досадно стало мне

Что я вдруг плюнул как-то по-верблюжьи

И горб нарисовался на спине

С тех пор прошли года, а может, годы

Верблюжью вахту смирно я несу

Спасибо, что на мне не возят воду

Что не идёт верблюд на колбасу

И лишь одна надежда в сердце бьётся:

Наш век рождает множество идей

Быть может, завтра кто-нибудь найдётся

И всех верблюдов превратит в людей

Сіз мұны көрдіңіз бе?

Әй, әрең!

Мен астындағы жерді сезбей тұрмын

Кеше мені түйе деп атады

Осының астындағы қорытындылар қорытындыланды

Ал бұл пікір жоғарыдан расталды

«Бізді ұрып жатыр!» деп айқайлап есік алдында ұрыстым.

Олар маған басын изеді, бірақ естімей тыңдады

Содан бері түйе болдым

Иә, мен адаммын, фамилиямен тексеріңіз!

Мен табиғаттың патшасымын, Жердің азаматымын!

Бірақ дүңгіршек маған бекітіліп қойған

Олар жарты қап тікенекті әкелді

Мен дауласу одан да жаман болатынын түсіндім,

Бірақ бұған дейін мен ренжідім

Кенет түйедей түкіргенім

Ал арқасына өркеш тартылды

Содан бері жылдар өтті, мүмкін жылдар өтті

Мен түйе сағатын мұқият алып жүрмін

Менің үстімнен су көтермегенің үшін рахмет

Шұжыққа қандай түйе бармайды

Ал жүректе бір ғана үміт соғады:

Біздің жасымыз көптеген идеяларды тудырады

Мүмкін ертең біреу табылар

Және барлық түйелерді адамға айналдырады