Вы жертвою пали - Александр Градский

Вы жертвою пали в борьбе роковой, любви беззаветной к народу,

Вы отдали все, что могли за него.

За жизнь, его честь и свободу.

Порой изнывали вы в тюрьмах сырых.

Свой суд беспощадный отваги

Судьи — палачи уж давно изрекли.

И шли вы гремя кандалами.

Нагрелися цепи от знойных лучей и в тело впилися змеями.

И каплет на землю горячая кровь из ран растравленных цепями.

Но ты молчаливо оковы несешь, за дело любви ты страдаешь.

За то, что не мог равнодушно смотреть, как брат в нищете погибает.

А деспот пирует в роскошном дворце, тревогу вином заливая.

Но грозные буквы давно на стене чертит уж рука роковая.

Падет произвол и восстанет народ — великий, могучий, свободный.

Прощайте же братья, мы честно прошли, свой доблестный путь благородный.

Қилы күресте құрбан болдың, халыққа деген риясыз махаббат,

Сіз ол үшін қолыңыздан келгеннің бәрін бердіңіз.

Өмір үшін, оның абыройы мен бостандығы үшін.

Кейде дымқыл түрмелерде жатып қалдың.

Сіздің аяусыз батылдық сотыңыз

Билер – жазалаушылар көптен сөйлеген.

Ал сен бұғауларыңды тарсылдатып жүрдің.

Қызған шынжырлар қызған сәулелер мен жыландар денеге қазылған.

Ал шынжырмен уланған жаралардан ыстық қан жерге тамшылайды.

Бірақ сен бұғауларды үнсіз көтеріп, махаббат жолында азап шегесің.

Ағайынның жоқшылықта қалай өлетініне бейжай қарай алмағаны үшін.

Ал деспот сән-салтанат сарайында тойлайды, дабылды шараппен толтырады.

Бірақ қорқынышты әріптер қабырғаға әлдеқашан өлімші қолмен сызылған.

Озбырлық құлап, халық көтеріледі – ұлы, құдіретті, азат.

Қош бол, ағайын, адал өттік, ерлік жолымыз асыл.