Жил был я - Александр Градский

Жил — был я:

Стоит ли об этом?

Шторм бил в мол.

Молод был и мил.

В порт плыл флот.

С выигрышным билетом

Жил был я:

Помнится, что жил.

Зной, дождь, гром,

Мокрые бульвары.

Ночь, свет глаз,

Локон у плеча.

Шли всю ночь,

Листья обрывали

Мы: ты, я,

Нежно лепеча.

Знал соль слез,

Нежилые стены.

Ночь без сна, —

Сердце без тепла.

Гас, как газ,

Город опустелый.

Взгляд без глаз —

Окна без стекла:

Где ж тот снег?

Как скользили лыжи:

Где ж тот пляж

С золотым песком?

Где тот лес,

С шепотом: «Поближе:»

Где тот дождь, —

Вместе, босиком:

Встань, сбрось сон,

Не смотри, не надо.

Сон не жизнь,

Снилось — и забыл.

Сон как мох

В древних колоннадах.

Жил, был я:

Вспомнилось, что жил.

Мен өмір сүрдім - мен болдым:

Бұл тұр ма?

Дауыл пирске соқты.

Ол жас және сүйкімді болды.

Флот портқа қарай бет алды.

Жеңіс билетімен

Мен өмір сүрдім:

Мен өмір сүргенім есімде.

Жылу, жаңбыр, найзағай,

Ылғалды бульварлар.

Түн, көз нұры,

Иықта бұралу.

Түні бойы жүрді

Жапырақтары жұлынды

Біз сен, мен

Ақырын шуылдау.

Көз жасының тұзын білдім,

Адам тұрмайтын қабырғалар.

Ұйқысыз түн -

Жылусыз жүрек.

Газ сияқты

Қала қаңырап бос қалды.

Көзсіз көзқарас

Шынысыз терезелер:

Бұл қар қайда?

Шаңғылар қалай сырғанайды?

Бұл жағажай қайда

Алтын құммен?

Ол орман қайда

Сыбырлап: «Жақынырақ:»

Бұл жаңбыр қайда?

Бірге жалаң аяқ:

Тұрыңыз, арманыңызды тастаңыз

Қарама, қарама.

Ұйқы өмір емес

Мен армандап, ұмытып кеттім.

Мүк сияқты ұйықтаңыз

Ежелгі колоннадтарда.

Мен өмір сүрдім, болдым

Мен өмір сүргенім есімде.