Песня о дружбе - Александр Градский

Ну и денек.

Честное слово.

Мало душе шара земного,

Судьба балует, но не всегда.

Дай руку, брат, на все года.

Камни двора, и окно и порог,

Все для того, чтоб вернутся я мог.

Слышу я друзей голоса.

Ну и денек, честное слово, мало душе шара земного.

Судьба балует, но не всегда.

Дай руку, брат, на все года.

Но, расставанье — бред.

Какой безумный выдумал его.

Но расставанья нет.

Одна любовь и больше ничего.

Ждешь или не ждешь, какая в этом разница, друзья,

Но расставанье — ложь.

Прожить без друга все равно нельзя.

Ал, бір күн.

Шын сөзім.

Жер шарының рухына жетпейді,

Тағдыр береді, бірақ әрқашан емес.

Қолыңды бер, ағайын, жылдар бойы.

Ауланың тастары мен терезе мен босағаның,

Барлығы мен қайтып оралуым үшін.

Мен достарымның дауысын естимін.

Жарайды, шынымды айтсам, жер шарының жаны үшін бір күн аздық етеді.

Тағдыр береді, бірақ әрқашан емес.

Қолыңды бер, ағайын, жылдар бойы.

Бірақ қоштасу - ақымақтық.

Оны қандай жынды адам ойлап тапты.

Бірақ қоштасу жоқ.

Бір махаббат, басқа ештеңе.

Күтемін бе, күтпесем, айырмашылығы неде, достар,

Бірақ қоштасу – өтірік.

Сен бәрібір доссыз өмір сүре алмайсың.