Песня без названия - Александр Градский

Мне несладок, неприятен дым сгоревшего Отечества,

Но его золой и пеплом не посыплю я главу.

Суть не в качестве лекарства, все равно недуг не лечится,

Ни за плату, ни по блату, ни во сне, ни на яву.

Кое-как по свету мыкались, привыкали, да не свыкнулись,

Лыко в строку, срока лихо и с киркою и с кнутом.

Век рычал звериным рыком, обличал, вещал и тыкал,

И стучал по рельсным стыкам и стелился под скотом.

Мы Россию просвистели и проспали на постели,

В статистических простатах оказалася моча.

Воспитать себя успели полу-сукой, полу-стервой,

Нас из стука сделал Сталин, а Ильич из кумача.

Слышишь, Ваня, шелест скатов.

То с рассвета до заката,

Депутат бьет депутата покаянным кулаком.

И по данным Госкомстата, ты, Иван, не просто стадо,

Ты ступень и степень спада.

Но не ведаешь о том.

Сопричастны этой участи, не участвуем, не учимся,

Не работая — завидуем, а завидуя — гнием.

И живем мы как получится, ну чуть хуже, чем валютчица,

Ну чуть хуже, чем политбюро, но все-таки живем.

Не важны нам беды русские, а Лансбергис и Прунскине,

Мы их, сдохнем, не отпустим.

На миру красна нам смерть.

И вписался Руст искустно в ложе площади Прокрустово,

Да, что нам русты и прокрусты и прохвосты всех мастей.

Мы не сладили с эпохою, потому, что все нам… (все равно)

Разгильдяи, плуты, рохли.

Невдомек кому мы в прок.

Будь ты рокер или инок, ты в советской луже вымок,

И прибудешь таковым ты, даже выйдя за порог.

Знаю я, что эта песня не к погоде и не к месту,

Мне из лестного-бы теста Вам пирожные печь.

Ох ребята, это мука, что-бы с голосом и слухом

Раздражать народу ухо, пробуждая дух и речь.

Тәтті емеспін, өртенген Отанның түтіні жағымсыз,

Бірақ мен оның басын күл мен күлге шашпаймын.

Мәні дәрі емес, бәрібір, ауру емделмейді,

Ақылы емес, тарту үшін емес, арманда емес, шындықта емес.

Әйтеуір олар дүниені шарлады, үйренді, бірақ үйренбеді,

Әрең дегенде сапта, атақты және термемен және қамшымен термин.

Век жануардың айқайымен айқайлады, айыптады, пайғамбарлық етті және ұрды,

Әне, рельс түйіспелерін қағып, мал астына жорғалайды.

Біз Ресей арқылы ысқырып, төсекте ұйықтадық,

Статистикалық простатадан несеп табылды.

Олар өздерін жартылай қаншық, жартылай қаншық етіп тәрбиелей алды,

Бізді Сталин, ал Ильичті құмықтан шығарды.

Тыңда, Ваня, сәулелердің сыбдырын.

Таңнан кешке дейін,

Орынбасар депутатты тәубеге келген жұдырықпен ұрады.

Ал Мемлекеттік статистика комитетінің мәліметі бойынша, сіз, Иван, жай табын емессіз,

Сіз бір қадам және төмендеу дәрежесісіз.

Бірақ сіз бұл туралы білмейсіз.

Біз бұл тағдырға қатысымыз, қатыспаймыз, үйренбейміз,

Жұмыс жасамасақ қызғанамыз, қызғансақ шірітеміз.

Ал біз қалағандай өмір сүреміз, ақша айырбастаушыдан да нашар,

Саяси бюродан сәл нашар, бірақ бәрібір өмір сүреміз.

Біз үшін орыстың қиыншылықтары маңызды емес, бірақ Лансбергис пен Прунскин,

Біз өлеміз, оларды жібермейміз.

Дүниеде біз үшін өлім қызыл.

Тот Прокрустово алаңының қорабына шебер сыйды,

Иә, біз тот басқанымыз және барлық жолақтардың арамзалығымыз.

Біз дәуірге төтеп бермедік, өйткені бәрі бізге ... (бәрібір)

Жалқаулар, алаяқтар, алаяқтар.

Біз кімге қолданып жатқанымызды білмейміз.

Рокер болсын, монах болсын, кеңестік шалшыққа малынғансың,

Табалдырықтан аттасаң да солай жетесің.

Мен бұл әннің ауа-райына және орынсыз екенін білемін,

Мен сендерге жайылған қамырдан торт пісірер едім.

О, балалар, бұл азаптау, дауыс пен есту бар нәрсе

Халықтың құлағын оятып, рухын, сөзін ояту.