Двойник - Александр Градский

Хэй, кто здесь?

Может ветер, может весть.

Ночь по комнате длится, тянется,

Мой сон тих, а в дом тайно проник

Мерный звук — друг тревоги и таинства.

Припев:

Что-ж, ночи дрожь, я не твой должник,

Мне ли тебя дрожать, руки сжать, но дрожь в них.

Закутан в простыни зла напасть,

Трудно-ли, просто-ли в пропасти пропасть.

Шорох каждый, и в пятках душа,

Тени листьев за окнами чуть дрожат.

Что, тут скажешь — лежишь не дыша,

Этой жизнью нелегкою дорожа.

Припев:

Что-ж, ночи дрожь, я не твой должник,

Мне ли тебя дрожать, руки сжать, но дрожь в них.

Закутан в простыни зла напасть,

Трудно-ли, просто-ли в пропасти пропасть.

Звук растет, заполняет, настает

Час расчета и видно мне сгинуть.

Вот я сник и не ждет мой двойник,

В яму чёрную силится скинуть.

Припев:

Что-ж, ночи дрожь, я не твой должник,

Мне ли тебя дрожать, руки сжать, но дрожь в них.

Закутан в простыни зла напасть,

Трудно-ли, просто-ли в пропасти пропасть.

Вот постепенно из линий и теней —

Силуэт!

Я его ясно вижу.

Постепенно, опасений сильней,

Силуэт я приемлю и ближу.

Припев:

Что-ж, ночи дрожь, я не твой должник,

Мне ли тебя дрожать, руки сжать, но дрожь в них.

Закутан в простыни зла напасть,

Трудно-ли, просто-ли в пропасти пропасть.

Лампы тень, рама, пыль на ней,

Я проснулся, я снова родился.

Звуки дня не встревожат меня,

Лишь во тьме смысл света cокрылся.

А, вот и день отзвенел, угас,

Новая ночь грядет, кто придет в тот час?

Кто обречён дух мой обличать?

Оковы на руках, на устах печать.

Эй, мұнда кім бар?

Мүмкін жел, мүмкін жаңалық.

Бөлмедегі түн созылады, созылады,

Менің ұйқым тыныш, үйге жасырын кірдім

Өлшенген дыбыс – уайым мен сырдың досы.

Хор:

Түндер дірілдейді, мен саған қарыз емеспін,

Мен дірілдеуім керек пе, қолдарымды қысыңыз, бірақ оларда діріл бар.

Шабуыл жасау үшін зұлымдық парақтарына оралған,

Қиын ба, тұңғиыққа құлау ғана ма.

Әрбір сыбдыр мен жанның өкшесін,

Терезе сыртындағы жапырақтардың көлеңкесі аздап дірілдейді.

Не айтамын - дем алмай жатсың,

Бұл өмірді бағалау оңай емес.

Хор:

Түндер дірілдейді, мен саған қарыз емеспін,

Мен дірілдеуім керек пе, қолдарымды қысыңыз, бірақ оларда діріл бар.

Шабуыл жасау үшін зұлымдық парақтарына оралған,

Қиын ба, тұңғиыққа құлау ғана ма.

Дыбыс өседі, толады, көтеріледі

Есеп сағаты мен өлетінін көремін.

Міне, мен келдім, ал менің қосарым күтпейді,

Ол өзін қара тесікке лақтырмақшы болады.

Хор:

Түндер дірілдейді, мен саған қарыз емеспін,

Мен дірілдеуім керек пе, қолдарымды қысыңыз, бірақ оларда діріл бар.

Шабуыл жасау үшін зұлымдық парақтарына оралған,

Қиын ба, тұңғиыққа құлау ғана ма.

Мұнда бірте-бірте сызықтар мен көлеңкелерден -

Силуэт!

Мен оны анық көремін.

Бірте-бірте қорқыныш күшейеді,

Мен силуэтті қабылдап, жақындаймын.

Хор:

Түндер дірілдейді, мен саған қарыз емеспін,

Мен дірілдеуім керек пе, қолдарымды қысыңыз, бірақ оларда діріл бар.

Шабуыл жасау үшін зұлымдық парақтарына оралған,

Қиын ба, тұңғиыққа құлау ғана ма.

Шам, жақтау, оның үстіндегі шаң,

Мен ояндым, мен қайта тудым.

Күннің дыбыстары мені алаңдатпайды

Тек қараңғыда жарықтың мәні жасырылды.

Міне, күн шырылдады, сөнді,

Жаңа түн келе жатыр, сол сағатта кім келеді?

Менің рухымды сөгуге кім лайық?

Қолда кісен, ерінде мөр.