2000 год - Александр Градский

Пусть мир торчит на паперти и слезно просит истины,

И снова спит до одури — вины своей не мня.

А мы строчим по памяти, а мы кроим по выкройке

Одни и те же контуры стремянного ремня.

Неужели мы дожили, до нового столетия,

Вот-вот тысячелетие второе проживем.

С такой же мерзкой рожею, с такою же отметиной,

С такими же котлетами, которые жуем.

А их готовят загодя, а их пожарят с кровью,

Их пользу для здоровья — докажут, объяснят.

А мы сожрем их, радуясь с покорностью коровьей,

Как жрали все, что парят нам, две тыщи лет подряд.

Прости меня.

Здрасте, три нуля,

Лейте елей на троих нулей.

Но мы проходим гордо и, мы все-таки красивые,

Дебелые, степенные.

Хоть наше дело швах.

Хотя и с красной рожею, хотя с носами синими,

Хотя и с белой пеною на крашенных губах.

Пусть умы заморозили, не зрим возню осиную,

Пускай, мы мыслим прозою, и лаптем щи хлебам.

Но гриб лилово-розовый, но гриб наш под осиною,

И даже под березою, все ж вам не по зубам.

Но май придет — отмаемся.

В июне все разъедутся:

Кто на месяц, кто надолго, а кто и навсегда.

И кто, на что обманется, кто плюнет, кто зарежется,

Кто нам истец, где каторга, без срока и суда.

Прости меня.

Здрасте, три нуля,

Лейте елей на троих нулей.

Хотите, не хотите, но — мы верим, что надежда есть,

И если не ходить в кино — то, значит, есть любовь.

И значит, наша Родина не всем успела надоесть,

И надо только съесть говно и выпить чью-то кровь.

Как кровь любовь рифмуется, две тыщи лет мир мается,

И нас стихом с конвейера поточно одарит.

Ах, он, блин, добалуется, ах он, блин, доиграется:

На сковородке времени — он точно подгорит.

Весь век просрали начисто, потворствуя язычеству,

Поддавшись увлечению и трепу королей.

Но три нуля по качеству и даже по количеству,

И явно по значению — все ж лучше двух нулей.

Прости меня.

Здрасте, три нуля,

Лейте елей на троих нулей.

Лейте елей на троих нулей.

Лейте елей на троих нулей.

Әлем подъезде тұрсын және шындықты көз жасымен сұрасын,

Ол тағы да есінен танғанша ұйықтайды - мен өз кінәмді есіме түсірмеймін.

Ал біз жадыдан сызып, үлгі бойынша қиып аламыз

Үзеңгі белбеудің бірдей контурлары.

Біз шынымен жаңа ғасырға дейін өмір сүрдік пе?

Біз екінші мыңжылдықты өмір сүргіміз келеді.

Сол жаман саптыаяқпен, сол белгімен,

Біз шайнайтын бірдей котлеттермен.

Олар уақытынан бұрын дайындалады және олар қанға қуырылады.

Олардың денсаулыққа пайдасы дәлелденіп, түсіндіріледі.

Біз оларды сиырдың кішіпейілдігімен қуанып жеп қоямыз.

Олар бізге екі мың жыл қатарынан көтерілгеннің бәрін қалай жеді.

Мені кешір.

Сәлем, үш нөл,

Үш нөлге май құйыңыз.

Бірақ біз мақтанышпен өтеміз, соған қарамастан біз әдеміміз,

Дебелье, тыныштандырғыш.

Біздің ісіміз тігіс болса да.

Қызыл бетті болса да, көк мұрынды болса да,

Боялған ерінде ақ көбікпен болса да.

Ақылдар қатып қалсын, біз араның шуын көрмейміз,

Прозада ойланайық, ал аяқ киім нан туралы.

Бірақ саңырауқұлақ сирень-қызғылт, бірақ біздің саңырауқұлақ көктерек астында,

Қайыңның астында болса да, бұл сізге әлі де ауыр.

Бірақ мамыр келеді - кетейік.

Маусым айында барлығы кетеді:

Кейбіреулері бір айға, біреулері ұзақ уақытқа, ал кейбіреулері мәңгілікке.

Ал кім, нені алдайды, кім түкіреді, кім өзін өлтіреді?

Бізге кім талапкер, мерзімі мен сотсыз ауыр еңбек қайда.

Мені кешір.

Сәлем, үш нөл,

Үш нөлге май құйыңыз.

Ұнады ма, жоқ па, бірақ - үміт бар деп сенеміз,

Ал кинотеатрға бармасаңыз, онда махаббат бар.

Бұл әркімнің Отанымыздан жалықтырып үлгермегенін білдіреді,

Ал сіз тек бок жеп, біреудің қанын ішуіңіз керек.

Қан сүйіспеншілік рифмалағандай, екі мың жыл бойы әлем еңбек етеді,

Ал ол бізге конвейерден өлең шығарып береді.

Әй, қарғыс атсын, ойнайды, о, қарғыс атсын, аяқтайды:

Уақыттың қуыру табасында - ол міндетті түрде күйіп кетеді.

Олар бүкіл ғасыр бойы пұтқа табынушылыққа бой алдырған,

Патшалардың құмарлығы мен әңгімесіне бой алдыру.

Бірақ сапа жағынан да, сан жағынан да үш нөл,

Және анық мәні бойынша - бәрі екі нөлден жақсы.

Мені кешір.

Сәлем, үш нөл,

Үш нөлге май құйыңыз.

Үш нөлге май құйыңыз.

Үш нөлге май құйыңыз.