Pidder Lüng - Achim Reichel

Der Amtmann von Tondern, Henning Pogwisch

Schlägt mit der Faust auf den Eichentisch:

«Heut' fahr' ich selbst hinüber nach Sylt

Und hol' mir mit eig’ner Hand Zins und Gült!

Und kann ich die Abgaben der Fischer nicht fassen

Sollen sie Nasen und Ohren lassen

Und ich höhn ihrem Wort:

Lewwer duad üs Slaav!

Lewwer duad üs Slaav!»

Im Schiff vorn der Ritter, panzerbewehrt

Stützt sich finster auf sein langes Schwert

Hinter ihm, von der hohen Geistlichkeit

Steht Jürgen, der Priester, beflissen bereit

Er reibt sich die Hände, er bückt den Nacken:

«Der Obrigkeit helf ich, die Frevler packen

In den Pfuhl das Wort:

Lewwer duad üs Slaav!

Lewwer duad üs Slaav!»

Gen Hörnum hat die Prunkbarke den Schnabel gewetzt

Ihr folgen die Ewer, kriegsvolkbesetzt

Und es knirschen die Kiele auf den Sand

Und der Ritter, der Priester springen ans Land

Und waffenrasselnd hinter den beiden

Entreißen die Söldner die Klingen den Scheiden

«Nun gilt es, Friesen:

Lewwer duad üs Slaav!

Lewwer duad üs Slaav!»

Die Knechte umzingeln das erste Haus

Pidder Lüng schaut verwundert zum Fenster heraus

Der Ritter, der Priester treten allein

Über die ärmliche Schwelle hinein

Des langen Peters starkzählige Sippe

Sitzt grad an der kargen Mittagskrippe

Jetzt zeige dich, Pidder:

Lewwer duad üs Slaav!

Lewwer duad üs Slaav!

Der Ritter verneigt sich mit hämischem Hohn

Der Priester will anheben seinen Sermon

Der Ritter nimmt spöttisch den Helm vom Haupt

Und verbeugt sich noch einmal: «Ihr erlaubt

Dass wir euch stören bei euerm Essen

Bringt hurtig den Zehnten, den ihr vergessen

Und euer Spruch ist ein Dreck:

Lewwer duad üs Slaav!

Lewwer duad üs Slaav!»

Da reckt sich Pidder, steht wie ein Baum:

«Henning Pogwisch, halt deine Reden im Zaum!

Wir waren der Steuern von jeher frei

Und ob du sie wünschst, ist uns einerlei!

Zieh ab mit deinen Hungergesellen

Hörst du meine Hunde bellen?

Und das Wort bleibt stehn:

Lewwer duad üs Slaav!

Lewwer duad üs Slaav!»

«Bettelpack!», fährt ihn der Amtmann an

Und die Stirnader schwillt dem geschienten Mann:

«Du frisst deinen Grünkohl nicht eher auf

Als bis dein Geld hier liegt zu Hauf!»

Der Priester zischelt von Trotzkopf und Bücken

Und verkriegt sich hinter des Eisernen Rücken

O Wort, geh nicht unter:

Lewwer duad üs Slaav!

Lewwer duad üs Slaav!

Pidder Lüng starrt wie wirrsinnig den Amtmann an

Immer heftiger in Wut gerät der Tyrann

Und er speit in den dampfenden Kohl hinein:

«Nun geh an deinen Trog, du Schwein!»

Und er will, um die peinliche Stunde zu enden

Zu seinen Leuten nach draußen sich wenden

Dumpf dröhnts von drinnen:

«Lewwer duad üs Slaav!

Lewwer duad üs Slaav!»

Einen einzigen Sprung hat Pidder getan

Er schleppt an den Napf den Amtmann heran

Und taucht ihm den Kopf ein, und lässt ihn nicht frei

Bis der Ritter erstickt ist im glühheißen Brei

Die Fäuste dann lassend vom furchtbaren Gittern

Brüllt er, die Thüren und Wände zittern

Das stolze Wort:

«Lewwer duad üs Slaav!

Lewwer duad üs Slaav!»

Der Priester liegt ohnmächtig ihm am Fuß

Die Häscher stürmen mit höllischem Gruß

Durchbohren den Fischer und zerren ihn fort

In den Dünen, im Dorf rasen Messer und Mord

Pidder Lüng doch, ehe sie ganz ihn verderben

Ruft noch einmal im Leben, im Sterben

Sein Herrenwort:

«Lewwer duad üs Slaav!

Lewwer duad üs Slaav!»

Тондер магистраты, Хеннинг Погвиш

Емен үстеліне жұдырығын қағып:

«Бүгін мен Сылтқа көлікпен келемін

Ал маған пайыз бен алтынды өз қолыммен әкел!

Ал балықшылардың салықтарына сене алар емеспін

Мұрындары мен құлақтарын ұстай берсін

Мен оның сөзін қорлаймын:

Lewwer duad üs Slaav!

Lewwer duad üs Slaav!»

Бронды рыцарьдың алдында кемеде

Ұзын семсеріне қатты сүйенеді

Оның артында, жоғары діни қызметкерлерден

Діни қызметкер Юрген тыңғылықты дайын ба?

Қолын уқалайды, мойнын бүгіп:

«Мен билікке зұлымдарды ұстауға көмектесемін

Көлге сөз:

Lewwer duad üs Slaav!

Lewwer duad üs Slaav!»

Ген Хорнум керемет барктың тұмсығын қайрайды

Олардан кейін сарбаздар отырған Эвер келеді

Ал кильдер құмның үстінде сықырлайды

Ал рыцарь, діни қызметкер жағаға секіреді

Екеуінің артында мылтықтар дірілдеп жатыр

Жалдамалылар қынынан пышақтарды жұлып алады

«Енді уақыт келді, фризиялықтар:

Lewwer duad üs Slaav!

Lewwer duad üs Slaav!»

Қызметшілер бірінші үйді қоршап алады

Пиддер Лунг таңдана терезеге қарайды

Рыцарь мен діни қызметкер жалғыз қадам жасайды

Кедей табалдырығына

Ұзақ Петрдің күшті руы

Түскі бесікке отыру

Енді өзіңді көрсет, Пиддер:

Lewwer duad üs Slaav!

Lewwer duad üs Slaav!

Рыцарь зұлымдықпен иіліп тағзым етеді

Діни қызметкер уағызын бастағысы келеді

Рыцарь мысқылдап дулығасын шешеді

Және тағы да иіліп: «Рұқсатыңыз

Тамақтану кезінде сізді мазалағанымыз

Ұмытып кеткен ондықты тез әкел

Ал сенің сөзің әбестік:

Lewwer duad üs Slaav!

Lewwer duad üs Slaav!»

Онда Пиддер созылып, ағаш сияқты тұр:

«Хеннинг Погвиш, сөйлеген сөздеріңізді бақылаңыз!

Біз әрқашан салықтан бос болдық

Ал сіз қаласаңыз да, бізге маңызды емес!

Аш жолдастарыңызбен бірге ұшыңыз

Менің иттерімнің үргенін естіп тұрсың ба?

Ал сөз орнында тұр:

Lewwer duad üs Slaav!

Lewwer duad üs Slaav!»

«Беттелпак!» деп сот приставы оны қағып жіберді

Ал маңдай тамыры шаншуды ісіп:

«Сен қырыққабатыңды ерте жемейсің

Сіздің ақшаңыз үйіліп болғанша!»

Діни қызметкер ыңырсып, еңкейеді

Темір арқаның артында ұсталады

Ей, Сөз, батпаңыз:

Lewwer duad üs Slaav!

Lewwer duad üs Slaav!

Пиддер Лунг сот орындаушысына ессіз қадала қарап тұр

Тиран барған сайын ашуланады

Ол буланып жатқан қырыққабатқа түкірді:

«Енді науаңа бар, шошқа!

Және ол ұят сағатты аяқтағысы келеді

Сырттағы адамдарына бұрылып

Іштен күңіренген дауыс естіледі:

«Лювер дуад üs Слав!

Lewwer duad üs Slaav!»

Пиддер бір рет секірді

Ол сот орындаушысын тостағанға сүйреп апарады

Басын сүңгиді де, жібермейді

Рыцарь жарқыраған ыстық ботқа тұншығып қалғанша

Содан кейін жұдырықтар қорқынышты барларды босатады

ол айқайлайды, есіктер мен қабырғалар дірілдейді

Мақтаныш сөз:

«Лювер дуад üs Слав!

Lewwer duad üs Slaav!»

Діни қызметкер оның аяғында ес-түссіз жатыр

Тұтқыншылар тозақтық сәлемдесуде

Балықшыны тесіп, сүйреп апарыңыз

Шатырларда, ауылда пышақ пен кісі өлтіру өршіп тұр

Пиддер Лунг оны толығымен құртып жібермес бұрын

Өмірде, өлімде қайта шақыр

Оның қожайынының сөзі:

«Лювер дуад üs Слав!

Lewwer duad üs Slaav!»