John Maynard - Achim Reichel

John Maynard!

«Wer ist John Maynard?»

«John Maynard war unser Steuermann

Aushielt er, bis er das Ufer gewann

Er hat uns gerettet, er trägt die Kron'

Er starb für uns, unsre Liebe sein Lohn —

John Maynard!»

Die «Schwalbe» fliegt über den Erie-See

Gischt schäumt um den Bug wie Flocken von Schnee

Von Detroit fliegt sie nach Buffalo —

Die Herzen aber sind frei und froh

Und die Passagiere mit Kindern und Frau’n

Im Dämmerlicht schon das Ufer schau’n

Und plaudernd an John Maynard heran

Tritt alles: «Wie weit noch, Steuermann?»

Der schaut nach vorn und schaut in die Rund':

«Noch dreißig Minuten, — halbe Stund!»

Alle Herzen sind froh, alle Herzen sind frei —

Da klingt’s aus dem Schiffsraum her wie Schrei:

«Feuer!»

war es, was da klang!

Ein Qualm aus Kajüt und Luke drang

Ein Qualm, dann Flammen lichterloh —

Und noch zwanzig Minuten bis Buffalo!

Und die Passagiere, bunt gemengt

Am Bugspriet steh’n sie zusammengedrängt

Am Bugspriet vorn ist noch Luft und Licht

Am Steuer aber lagert sich’s dicht

Und ein Jammern wird laut: «Wo sind wir?

wo?»

—

Und noch fünfzehn Minuten bis Buffalo!

Der Zugwind wächst, doch die Qualmwolke steht

Der Käpt'n nach dem Steuer späht

Er sieht nicht mehr seinen Steuermann

Aber durchs Sprachrohr fragt er an:

«Noch da, John Maynard?»

«Ja, Herr!

Ich bin!»

«Auf den Strand!

In die Brandung!»

«Ich halte drauf hin!»

Und das Schiffsvolk jubelt: «Halt aus!

Hallo!»

—

Und noch zehn Minuten bis Buffalo!

«Noch da, John Maynard?»

Und Antwort schallt’s

Mit ersterbender Stimme: «Ja, Herr, ich halt’s!»

Und in die Brandung, was Klippe, was Stein

Jagt er die «Schwalbe» mitten hinein

Soll Rettung kommen, so kommt sie nur so —

Rettung, der Strand von Buffalo!

Das Schiff geborsten.

Das Feuer verschwelt

Gerettet alle.

Nur einer fehlt!

Alle Glocken geh’n, ihre Töne schwell’n

Himmelan aus Kirchen und Kapell’n

Ein Klingen und Läuten, sonst schweigt die Stadt

Ein Dienst nur, den sie heute hat

Zehntausend folgen, oder mehr

Und kein Aug' im Zuge, das tränenleer

Sie lassen den Sarg in Blumen hinab

Mit Blumen schließen sie das Grab

Und mit goldner Schrift in den Marmorstein

Schreibt die Stadt ihren Dankspruch ein:

«Hier ruht John Maynard!

In Qualm und Brand

Hielt er das Steuer fest in der Hand

Er hat uns gerettet, er trägt die Kron'

Er starb für uns, unsre Liebe sein Lohn —

John Maynard!»

Джон Мейнард!

«Джон Мейнард деген кім?»

«Джон Мейнард біздің рульші болды

Ол жағаға жеткенше шыдады

Ол бізді құтқарды, ол тәжді киеді

Ол біз үшін өлді, біздің сүйіспеншілігіміз оның сыйы -

Джон Мейнард!»

Қарлығаш Эри көлінің үстінде ұшады

Садақтың айналасына қар түйіршіктері сияқты көбік шашыңыз

Детройттан Буффалоға ұшады -

Бірақ жүректер еркін және бақытты

Ал жолаушылар балалары мен әйелдері

Қазірдің өзінде ымыртта жағаға қарап

Джон Мейнардпен сөйлесті

Бәрін тепкілейді: «Қанша, штурвалшы?».

Ол алға қарап, айналасына қарап:

— Отыз минут, жарты сағат!

Барлық жүректер бақытты, барлық жүректер бос -

Сонда бұл кеме трюмінен айғайлағандай естіледі:

«Өрт!»

бұл қалай естіледі!

Каюта мен люктен түтін шықты

Түтін, содан кейін жалын тұтанады -

Ал Буффалоға жиырма минут!

Ал жолаушылар араласып кетті

Садақ алаңында олар бір-біріне жабысып тұрады

Алдындағы садақта әлі ауа мен жарық бар

Дегенмен, рульде ол тығыз

Және айқай естіледі: «Біз қайдамыз?

Қайда?»

—

Ал Буффалоға он бес минут!

Тарау көбейіп барады, бірақ түтін бұлты әлі

Капитан рульге қарап отыр

Ол енді рульшісін көрмейді

Бірақ ауыздық арқылы ол сұрайды:

— Әлі де бар ма, Джон Мейнард?

«Иә мырза!

Мен!»

«Жағалауда!

Серфингке!»

«Мен оны жақтаймын!»

Ал кеме адамдары: «Ұстаңдар!

Сәлем!»

—

Ал Буффалоға он минут!

— Әлі де бар ма, Джон Мейнард?

Және жауап естіледі

Өліп бара жатқан дауыспен: «Иә, сэр, мен ұстаймын!»

Ал серфингте қандай жартас, қандай тас

Ортадағы «қарлығашты» қуа ма

Егер құтқару келе жатса, ол тек осылай келеді -

Құтқарыңыз, Буффало жағажайы!

Кеме сынды.

От жанып тұр

Барлығын құтқарды.

Біреуі ғана жетіспейді!

Барлық қоңыраулар соғылады, олардың тондары көтеріледі

Шіркеулер мен шіркеулерден аспан

Қоңырау мен сыңғыр, әйтпесе қала үнсіз

Тек оның бүгінгі қызметі

Он мың немесе одан да көп

Пойызда бірде-бір көз жоқ, жассыз

Олар табытты гүлдерге түсіреді

Олар қабірді гүлдермен жабады

Ал мәрмәр тасқа алтын жазу бар

Қала алғысын жазады:

«Міне, Джон Мейнард демалады!

Түтін мен өртте

Ол рульді қолына мықтап ұстады

Ол бізді құтқарды, ол тәжді киеді

Ол біз үшін өлді, біздің сүйіспеншілігіміз оның сыйы -

Джон Мейнард!»