Herr von Ribbeck '94 - Achim Reichel

Herr von Ribbeck auf Ribbeck im Havelland —

Ein Birnbaum in seinem Garten stand

Und kam die goldene Herbsteszeit

Und die Birnen leuchteten weit und breit

Da stopfte, wenn’s Mittag vom Turme scholl

Der von Ribbeck sich beide Taschen voll

Und kam in Pantinen ein Junge daher

So rief er: «Junge, wiste 'ne Beer?»

Und kam ein Mädel, so rief er: «Lütt Dern

Kumm man röwer, ick hebb 'ne Bern!»

So ging es viel Jahre, bis lobesam

Der von Ribbeck auf Ribbeck zu sterben kam

Er fühlte sein Ende, 's war Herbsteszeit

Wieder lachten die Birnen weit und breit

Da sagte von Ribbeck: «Ich scheide nun ab —

Legt mir eine Birne mit ins Grab!»

Und drei Tage drauf, aus dem Doppeldachhaus

Trugen von Ribbeck sie hinaus

Alle Bauern und Büdner mit Feiergesicht

Sangen «Jesus meine Zuversicht»

Und die Kinder klagten, das Herze schwer:

«He is dod nu.

Wer giwt uns nu 'ne Beer?»

So klagten die Kinder.

Das war nicht recht —

Ach, sie kannten den alten Ribbeck schlecht!

Der Neue freilich, der knausert und spart

Hält Park und Birnbaum strenge verwahrt —

Aber der Alte, vorahnend schon

Und voll Misstraun gegen den eigenen Sohn

Der wusste genau, was damals er tat

Als um eine Birn' ins Grab er bat!

Und im dritten Jahr aus dem stillen Haus

Ein Birnbaumsprößling sprosst heraus!

Und die Jahre gingen wohl auf und ab —

Längst wölbt sich ein Birnbaum über dem Grab

Und in der goldenen Herbsteszeit

Leuchtet’s wieder weit und breit

Und kommt ein Jung' übern Kirchhof her

So flüstert's im Baume: «Wiste 'ne Beer?»

Und kommt ein Mädel, so flüstert's: «Lütt Dern

Kumm man röwer, ick gew di 'ne Bern!»

So spendet Segen noch immer die Hand

Des von Ribbeck auf Ribbeck im Havelland!

Герр фон Риббек Гавелландтағы Риббек туралы -

Оның бақшасында алмұрт ағашы бар еді

Міне, алтын күз де келді

Ал шамдар алыс-жақын жерде жарқырап тұрды

Мұнарадан түс ауа қоңырау соғылды

Риббектің қалталары толы

Ал қасында тәпішке киген бала келді

Ол телефон соғып: «Балам, сыра алғың келе ме?»

Бір қыз келгенде: «Лютт Дерн

Жақын келсең, менде Берн болады!»

Бұл көптеген жылдар бойы мақтауға тұрарлықтай болды

Риббектегі Риббектен өлуге кім келді

Ол өзінің ақырын сезді, күз мезгілі еді

Алмұрт тағы да күлді

Сонда фон Риббек: «Мен қазір зейнетке шығамын -

Менімен бірге қабіріме алмұрт қойыңыз!»

Ал үш күннен кейін қос шатырлы үйден

Фон Риббек оларды жүзеге асырды

Барлық фермерлер мен Бюднер кешкі жүзбен

«Иса менің сенімім» әнін айтты

Ал балалар жүректері ауырып:

«Ол Дод Ну.

Енді бізге сыраны кім береді?»

Сондықтан балалар шағымданды.

Бұл дұрыс болмады -

Әй, олар қарт Риббекті жақсы танымайтын!

Жаңағы, әрине, кім үнемдейді, үнемдейді

Саябақ пен алмұрт ағашын қатаң күзетеді —

Бірақ қарт, қазірдің өзінде болжап отыр

Өз ұлыңызға деген сенімсіздікке толы

Ол сол кезде не істеп жатқанын жақсы білетін

Қабірде алмұрт сұрағанда!

Ал тыныш үйден үшінші жыл

Алмұрт ағашы көктеп шығады!

Жылдар жақсы көтерілді және төмендеді -

Алмұрт ағашы көптен бері бейіттің үстінде орналасқан

Ал алтын күзде

Ол қайта жарқырайды алыс-жақын

Шіркеу ауласына бір бала келеді

Ағашқа осылай сыбырлайды: «Сыра ішесің бе?».

Ал қыз келгенде: «Лютт Дерн

Жақын келсең, мен Бернді аламын!»

Сондықтан бата әлі де қолды береді

Гавеллендтегі Риббектен Риббекке дейін!