Не помня зла - Александр Градский

Слезы в глазах, и на сердце горе,

Постылое горе, унылые слезы.

Живой человек, ничего он не просит,

Печален в тюрьме и печален на воле.

Погода печальна и ночь беспросветна,

Слепого не выгонишь в темень такую,

А сильный в тюрьме, а слабый у власти,

Жалок король, королева на троне.

Улыбки и вздохи гниют, оскорбленья

В устах у немых, в глазах у трусливых.

Не трогайте здесь ничего, обожжетесь,

Держите-ка лучьше руки в карманах.

Смутная тень, все несчастья на свете,

А над ними любовь моя, псом бесприютным.

Көзде жас, жүректе мұң,

Жек көрген қайғы, мұңды көз жас.

Тірі адам, ол ештеңе сұрамайды,

Түрмеде мұңайып, сыртында мұң.

Ауа райы қайғылы, түн үмітсіз,

Сіз соқырларды мұндай қараңғылыққа айдай алмайсыз,

Ал күштісі түрмеде, әлсізі билікте.

Аяулы патша, таққа отырған патшайым.

Күлкі мен күрсіну шіриді, қорлайды

Мылқаулардың аузында, қорқақтың көзінде.

Мұнда ештеңеге қол тигізбе, күйіп кетесің

Қолдарыңызды қалтаңызда ұстағаныңыз жөн.

Бұлыңғыр көлеңке, әлемдегі барлық бақытсыздықтар,

Ал олардың үстінде менің махаббатым, үйсіз иттей.