Моя живая покойница - Александр Градский

Стихи: Поль Элюар

Перевод: Морис Ваксмахер

Моя печаль застыла неподвижно

Я жду напрасно, не придет никто

Ни днем, ни ночью, ни днем, ни ночью

И не приду я сам такой как прежде

Мои глаза разлучены с твоими

Они утратили доверие и свет

Мои уста разлучены с твоими

Мои уста разлучены с любовью

Со смыслом бытия разлучены …

И руки у меня разлучены с твоими

И у меня все валится из рук

И ноги у меня разлучены с твоими

Им больше не ходить, им больше нет дорог

Им не усталости, ни отдыха не знать …

Увидеть мне дано, как жизнь моя уходит

С твоею вместе, с твоею вместе

Уходит жизнь, подвластная тебе

Она мне представлялась бесконечной

Одна надежда: впереди — могила

Как и твоя, в ограде безразличья

Я рядом был с тобой, мне холодно с другими

Моя печаль застыла неподвижно

Өлеңдер: Пол Элюард

Аударма: Морис Ваксмахер

Менің мұңым әлі қатып тұр

Бекер күтемін, ешкім келмейді

Күндіз де, түнде де, күндіз де, түнде де емес

Ал мен бұрынғыдай келмеймін

Менің көзім сенен бөлек

Олар сенім мен жарықты жоғалтты

Менің ернім сенен бөлек

Еріндерім махаббатпен бөлінген

Өмірдің мәнінен бөлек...

Ал менің қолым сенің қолыңнан бөлек

Және бәрі менің қолымнан түседі

Ал менің аяғым сенікінен бөлек

Олар енді жүрмейді, енді оларда жол жоқ

Олар шаршамайды, демалуды білмейді...

Өмірімнің қалай өтіп жатқанын көріп тұрмын

Сенімен бірге, сенікімен бірге

Сізге тиесілі өмір кетеді

Ол маған шексіз болып көрінді.

Бір үміт: алда бейіт

Сіздікіндей, енжарлық дуалында

Қасыңда болдым, басқаларға суықпын

Менің мұңым әлі қатып тұр