Обстановочка - Александр Градский

Ревет сынок, побит за двойку с плюсом.

Жена на локоны взяла последний рубль.

Супруг, убитый лавочкой и флюсом, подсчитывает месячную убыль.

Кряхтят на счетах жалкие копейки.

Покупка зонтика и дров пробила брешь.

А розовый капот из бумазейки, бросает в пот склонившуюся плешь.

Над самой головой насвистывает чижик, хоть птичка божая не кушала с утра.

На блюдце киснет одинокий рыжик, но водка выпита до капельки вчера.

Дочурка под кроватью ставит кошке клизму.

В наплыве счастья полуоткрывши рот.

А кошка, мрачному предавшись пессимизму, трагичным голосом взволнованно орет.

Безбровая сестра в облезлой кацавейке насилует простуженный рояль,

А за стеной жиличка белошвейка поет романс — «Пойми мою печаль…»

Как не понять… В столовой тараканы, оставя черствый хлеб, задумались слегка.

В буфете дребезжат сочуственно стаканы и сырость капает слезами с потолка.

Арқылдаған ұлы, екі есе плюс үшін ұрып-соғып.

Әйелі бұйралар үшін соңғы рубльді алды.

Орындық пен флюспен өлтірілген күйеуі ай сайынғы шығынды есептейді.

Шоттарда аянышты тиындар шуылдауда.

Қолшатыр мен отын сатып алу бұзылған.

Ал бумазиннен жасалған қызғылт капюшон, еңкейген тақырды терге тастайды.

Тәңір құсы таңнан бері тамақ ішпесе де, басыңды ысқырып тұр.

Жалғыз зімбір тәрелкеде қышқыл, бірақ кешегі арақ тамшысын ішкен.

Төсектің астындағы қызы мысыққа клизма жасайды.

Бақыттың ағынында, Жартылай ашылған ауыз.

Ал мұңды пессимизмге бой алдырған мысық қайғылы дауыспен толқып айғайлайды.

Қассыз кацавейкадағы қасы жоқ апа суық пианиноны зорлайды,

Ал қабырғаның артында тігінші романс айтады - «Менің қайғымды түсін ...»

Қалай түсінбеу керек ... Асханада тарақандар, ескірген нанды қалдырып, біраз ойланды.

Швед үстелінде стақандар дірілдеп, төбеден дымқыл тамшылайды.