Про Ивана Лукича - Александр Градский

Проживал в эСэСэСэРе Иван Лукич,

И мечтал он о карьере, не о Брайтон-Бич.

Он стоял судеб на стрёме, всесторонне блюл устои,

В общем, проживал Иван Лукич.

Надрывается рабочий, стоя у станка,

Надоить крестьянка хочет больше молока.

Я пою, писатель пишет.

В общем, всяк на ладан дышит,

А над Лукичом ни ветерка.

Ведь у Ивана Лукича

Ни рака, ни паралича,

Не рубит он ни в чём… сплеча,

И не толкует сгоряча…

Но морда просит кирпича

Ах, у Ивана Лукича!

eSeSeSere Иван Лукичте тұрды.

Және ол Брайтон-Бичті емес, мансапты армандады.

Ол тағдырдың іздеуінде тұрды, іргетастарды жан-жақты байқады,

Жалпы, Иван Лукич өмір сүрген.

Жұмысшы күштеп, станокта тұрып,

Шаруа әйел сауу үшін көбірек сүтті қалайды.

Мен ән айтамын, жазушы жазады.

Жалпы, бәрі хош иісті заттармен дем алады,

Лукичтің үстінен жел соқпайды.

Өйткені, Иван Лукич

Қатерлі ісік, сал ауруы жоқ

Ол ештеңені кеспейді ... түкіреді,

Және асығыс түсіндірмейді ...

Бірақ тұмсық кірпіш сұрайды

Әй, Иван Лукич!