Ария Хозе из оперы Ж. Бизе «Кармен» - Александр Градский

Видишь, как свято сохраняю

Цветок, что ты мне подарила,

Ведь он в тюрьме со мною был

И нежный запах сохранил.

Там бывало в долгие ночи,

Чуть сомкну усталые очи,

Тебя в тиши я призывал

И образ твой себе я представлял.

Срывались с уст тебе проклятья,

Но я призывал любви объятия.

Увы, зачем судьба моя,

Кармен, с тобой свела меня.

Но волненье сердца сжималось

И в душе моей пробуждалась,

Рождалась вновь одна мечта —

Увидеть вновь, да вновь тебя,

Кармен, увидеть вновь, да вновь тебя.

Ты мой восторг, мое мученье,

Ты подарила счастье жизни мне.

Я буду снова в упоенье, моя Кармен,

Навек я твой, моя Кармен.

Кармен, тебя люблю.

Менің қандай қасиетті ұстағанымды көріп тұрсың

Сен маған берген гүл

Өйткені, ол менімен бірге түрмеде болған

Және нәзік иісін сақтап қалды.

Бұрын ұзақ түндер болатын

Шаршаған көзімді сәл жұмамын,

Мен сені үнсіз шақырдым

Ал мен сенің бейнеңді өзіме елестеттім.

Аузыңнан қарғыс төгілді,

Бірақ мен махаббатты құшақтауға шақырдым.

Әттең, тағдырым неге

Кармен, сен мені біріктірдің.

Бірақ жүректің толқуы жиырылды

Жан дүниемде оянды,

Арман қайта туды

Сені қайта көру үшін, иә, тағы да,

Кармен, тағы да кездескенше, иә.

Сен менің бақытымсың, азабымсың,

Сен маған өмірдің бақытын сыйладың.

Мен тағы да мас боламын, менің Карменім,

Мәңгі мен сенікімін, менің Карменім.

Кармен, мен сені жақсы көремін.