Желтый дом - Александр Градский

Семья — ералаш, а знакомые нытики — смешной карнавал мелюзги.

От службы, от дружбы, от прелой политики — безмерно устали мозги.

Возьмешь ли книжку — муть и мразь, один кота хоронит,

Другой слюнит, разводит грязь и сладострастно стонет.

Петр великий, Петр великий.

Ты один виновник всех.

Для чего на север дикий, понесло тебя на грех.

Восемь месяцев зима, вместо фиников морошка.

Холод, слизь, дожди и тьма, так и тянет из окошка.

Брякнуть вниз о мостовую одичалой головою,

Негодую, негодую, что же дальше?

Боже мой!

Каждый день по ложке керосина — пьем отраву тусклых мелочей.

От растрат бессмысленных речей — человек тупеет как скотина.

Есть парламент, нет — бог весть, я не знаю — черти знают.

Вот тоска я знаю есть и бессилье в небо есть,

Люди ноют, разлагаются, дичают, а постылых дней не счесть.

Где наше близкое, милое, кровное?

Где наше свое, бесконечно любовное?

Гучковы, Дума, слякоть, тьма, морошка.

Мой близкий, вас не тянет из окошка.

Об мостовую — брякнуть шалой головою?

Ой ведь тянет, правда?

Что, же дальше?

Боже мой.

Семья — ералаш, а знакомые нытики — смешной карнавал мелюзги.

От службы, от дружбы, от прелой политики — безмерно устали мозги.

Отбасы шатасады, ал таныс шырылдағандар - кішкентай шабақтардың күлкілі карнавалы.

Қызметтен, достықтан, шірік саясаттан - милар шексіз шаршады.

Сіз кітап аласыз ба - қоқыс пен қоқыс, бір мысық көмеді,

Тағы бірінің сілекейі ағып, кірді жайып, еріксіз ыңырсыды.

Ұлы Петр Ұлы Петр

Сіз бәріне жауаптысыз.

Неліктен жабайы солтүстікке барады, сені күнәға апарды.

Қыстың сегіз айы, құрма орнына бұлт.

Терезеден суық, шырыш, жаңбыр және қараңғылық жай ғана тартады.

Жабайы басымен тротуарды соғу үшін,

Мен ашуландым, ашуландым, енді не болады?

Құдайым!

Күн сайын бір қасық керосин - біз түтіккен ұсақ заттардың уын ішеміз.

Бос сөзді босқа ысырап етуден адам хайуан сияқты мылқау болады.

Парламент бар, жоқ – Құдай біледі, мен білмеймін – шайтан біледі.

Аспанда сағыныш бар, дәрменсіздік барын білемін,

Адамдар ыңырсып, ыдырап, жабайы жүгіріп, жеккөрінішті күндер сансыз.

Біздің жақын, қымбаттым, қанымыз қайда?

Біздің шексіз сүйетініміз қайда?

Гучковтар, Дума, лай, қараңғылық, бұлт.

Менің сүйіктім, сен терезеден сыртқа тартылмайсың.

Тротуарда - ақылсыз басын шығару керек пе?

О, тартады, солай ма?

Келесі не?

Құдайым.

Отбасы шатасады, ал таныс шырылдағандар - кішкентай шабақтардың күлкілі карнавалы.

Қызметтен, достықтан, шірік саясаттан - милар шексіз шаршады.