Песня о телевидении - Александр Градский

Я прошу у Вас внимания, нешуточная мания,

Ура — телевещанию!

Да здравствует прогресс!

Желанья инфильтруются и мненья формируются,

И всякому явлению оно прибавит вес.

Здесь известно все заранее — не нужны ум и знания,

Без лишнего старания рождается звезда.

Немного обаяния, запудрены барании мозги у тети Мани:

Ставки, гонки, поезда.

Не коснется, пусть насует, пусть толстухи вальс танцуют,

И не кстати, и не вместе, и не в лад, и не впопад.

Пусть, как карты, нас тасуют, кто не с нами — пусть пасует,

Ведь экран подчас рисует жизнь прекрасней во сто крат.

Эгэй, ручку поверните, настал свиданья час,

Мы будем телевидеть, а просто видеть не для нас.

А вот студия другая, передача дорогая,

По количеству в ней выплаканных слез.

Слезы меряют на литры.

Обязательно пролиты

Они будут.

Да, мой друг, что за вопрос.

Ведь за этим, сна не зная, редактура наблюдает,

Репетируют, когда, зачем и кто.

Кто заплачет, кто завоет, повстречает, успокоет,

Кто споет, не дай бог, ежели не то.

Продлеваются контракты, улучшаются контакты,

Без антракта и без устали за трактом тракт.

Два часа рыдает зритель, программу поглядите

И от всей души получите инфаркт.

Эгэй, дежурно улыбнитесь, поправьте парики,

Мы будем телевидеть.

Ну, а кто не телевидит — дураки.

Вот дама в платье — «москошвеи», правый бок чуть-чуть левее,

Левый бок чуть-чуть правее, дама песенки поет.

А программу переключим, очевидному научат,

Как оно невероятно, просто за душу берет.

Для того, чтоб телевидеть, можно даже еле видеть,

Можно даже еле слышать, полу-думать, полу-спать.

Мир животных, мелодрамма, шайба, кинопанорама —

И свои зады от кресел мы не в силах оторвать.

Радость, боль, любви капризы — все заменит телевизор,

В стороне друзья и книги, и прогулки под луной.

Кто — куда, а я — к дивану, к недалекому экрану,

Кто далеко — тем не по пути со мной!

Назарларыңызды сұраймын, ауыр мания,

Теледидарға асыға!

Жасасын прогресс!

Қалаулар еніп, пікірлер қалыптасады

Және бұл әр құбылысқа салмақ қосады.

Мұнда бәрі алдын ала белгілі - ақыл мен білім қажет емес,

Көп күш жұмсамай, жұлдыз туады.

Сәл сүйкімділік, Мәни апайдың қой миы ұнтақ:

Қазылар, жарыстар, пойыздар.

Қолыңды тигізбе, ант етсін, семіз әйелдер вальс билесін,

Айтпақшы, бірге емес, үйлесімді емес және дұрыс жерде емес.

Олар бізді карта сияқты араластырсын, бізбен бірге жоқтар өтсін,

Өйткені экран кейде өмірді жүз есе әдемірек тартады.

Эй, тұтқаны бұр, қоштасатын уақыт келді,

Біз теледидар көреміз, бірақ біз көру үшін емес.

Бірақ студия басқа, бағдарлама қымбат,

Оның төгілген көз жасының саны бойынша.

Көз жасы литрмен өлшенеді.

Міндетті түрде төгіп тастаңыз

Олар болады.

Иә, досым, қандай сұрақ.

Ұйқыны білмей, редакторлар қарап отыр ғой,

Олар қашан, неліктен және кіммен жаттығады.

Кім жылайды, кім жылайды, кездеседі, сендіреді,

Кім ән айтса да, Құдай сақтасын, болмаса.

Келісімшарттар ұзартылды, байланыстар жақсарды,

Үзіліссіз және трактатта шаршамай.

Көрермен екі сағат жылап жатыр, бағдарламаны қараңыз

Ал жүрегіңмен инфаркт болады.

Ей, кезекшілікте күлімде, шаштарыңды жөнде,

Біз теледидар боламыз.

Ал, теледидар көрмейтіндер ақымақ.

Міне, көйлек киген ханым - «Мусковый», оң жағы сәл солға қарай,

Сол жағы сәл оңға қарай, ханым ән айтады.

Ал біз бағдарламаны ауыстырамыз, олар анық нәрсені үйретеді,

Бұл қандай керемет, ол тек жанға әсер етеді.

Теледидарды көру үшін сіз тіпті әрең көре аласыз,

Тіпті әрең естисіз, жартылай ойлайсыз, жартылай ұйықтайсыз.

Жануарлар әлемі, мелодрама, шайба, кинопанорама —

Ал біз бөкселерімізді орындықтардан жұлып алмаймыз.

Қуаныш, ауырсыну, махаббат қыңырлығы - бәрі теледидармен ауыстырылады,

Достар мен кітаптардан алыстап, ай астында жүреді.

Кім - қайда, мен - диванға, жақын маңдағы экранға,

Алыста жүргендер менімен жолда жоқ!