Подруга угольщика - Александр Градский

— Не знаю, как тебя зовут,

Где ты живешь — не ведаю.

— Живу везде — и там, и тут.

За угольщиком следую.

— Вот эти нивы и леса,

И все, чего попросишь ты,

Я дам тебе, моя краса,

Коль угольщика бросишь ты.

Одену в шелк тебя, мой друг!

Зачем отрепья носишь ты?

Я дам тебе коней и слуг,

Коль угольщика бросишь ты.

— Хоть горы золота мне дай

И жемчуга отборного,

Но не уйду я, так и знай,

От угольщика черного!

Мы днем развозим уголек,

Зато порой ночною

Я заберусь в свой уголок,

Мой угольщик — со мною.

У нас любовь.

Любви — цена!

А дом наш — мир просторный.

И платит верностью сполна

Мне угольщик мой черный!

У нас любовь.

Любви — цена!

А дом наш — мир просторный.

И платит верностью сполна

Мне угольщик мой черный!

-Атың кім екенін білмеймін

Сіз қайда тұрасыз - мен білмеймін.

– Мен барлық жерде тұрамын – сонда да, мұнда да.

Көміршінің соңынан еремін.

- Бұл өрістер мен ормандар,

Және не сұрасаңыз да

Мен саған беремін, сұлуым,

Егер сіз көмір өндірушіден кетсеңіз.

Мен саған жібек киіндіремін, досым!

Неге шүберек киіп жүрсің?

Мен сендерге аттар мен қызметшілерді беремін,

Егер сіз көмір өндірушіден кетсеңіз.

– Тым болмаса алтын таулар бер

Және таңдалған інжу-маржандар,

Бірақ мен кетпеймін, тек білемін

Қара көмір өндірушіден!

Күндіз көмір жеткіземіз,

Бірақ кейде түнде

Мен өз бұрышыма көтерілемін,

Менің коллиерім менімен бірге.

Біз бір-бірімізді жақсы көреміз.

Махаббат - бұл баға!

Ал біздің үй – кең дүние.

Және толықтай адалдықпен төлейді

Маған менің қара балшық керек!

Біз бір-бірімізді жақсы көреміз.

Махаббат - бұл баға!

Ал біздің үй – кең дүние.

Және толықтай адалдықпен төлейді

Маған менің қара балшық керек!