Баллада о войне - Александр Градский

Море тянет к берегам, а небо к звездам,

Мир наш стар как мир, а все не познан.

Люди, ветры, стаи птичьи, ищут счастья, счастья ищут,

Да, так устроен мир.

Были беды, войны были, стариков и женщин били,

Те просили смерти, смерти — детям, их не мучьте звери,

Верьте, верьте.

Где тот светлый край, где же тот счастливый край,

Где всегда смеяться могут дети.

Мира в мире нет, война всему виной,

Войну убейте люди, войну убейте люди.

Вспомни мать героя сына, восстань из пепла Хиросима,

Покажите ваши раны, рано забывать вас стали.

Рано, рано.

Где тот светлый край, где же тот счастливый край,

Где всегда смеяться могут дети.

Мира в мире нет, война всему виной,

Войну убейте люди, войну убейте люди.

Теңіз жағаға тартады, аспан жұлдыздарға,

Біздің әлем әлем сияқты ескі, бірақ бәрі белгілі емес.

Адамдар, желдер, үйірлер құстар, бақыт іздейді, бақыт іздейді,

Иә, әлем осылай жұмыс істейді.

Қиыншылықтар болды, соғыстар болды, қарттар мен әйелдер соққыға жығылды,

Олар өлімді, балалар үшін өлімді сұрады, оларды жануарлармен азаптамаңыз,

Сеніңіз, сеніңіз.

Сол нұрлы жер қайда, бақытты ел қайда,

Балалар әрқашан күлетін жерде.

Дүниеде тыныштық жоқ, соғыс кінәлі,

Соғысты адамдар өлтіреді, соғысты адамдар өлтіреді.

Ұлының батыр анасын еске ал, Хиросиманың күлінен тіріліп,

Жараларыңды көрсет, сені ұмытуға әлі ерте.

Ерте, ерте.

Сол нұрлы жер қайда, бақытты ел қайда,

Балалар әрқашан күлетін жерде.

Дүниеде тыныштық жоқ, соғыс кінәлі,

Соғысты адамдар өлтіреді, соғысты адамдар өлтіреді.