Чудо - Юрий Визбор

На этом свете нет чудес,

Хотя поверий груда.

Стоит плотина до небес,

Но это ведь не чудо.

Я по ледовым гребням лез,

Я знаю слов значенье.

На этом свете нет чудес —

Одно лишь исключенье.

Никем не узнан, не любим,

Сомненьями богатый,

Я жил смотрителем лавин

И сторожем заката.

Стояли горы у дверей,

Зажав долины-блюда,

Как совещание зверей,

И звери ждали чуда.

А чудо вышло на порог,

Зажмурилось от снега.

А чудо сделало снежок

И запустило в небо.

Снежок распался на снежки…

И тот рисунок школьный

От звезд отламывал куски,

И было больно-больно.

А чудо, весело смеясь,

Конфеточку сосало,

Толкало в пропасти меня,

Но в пропасть не бросало.

Снега ударили с небес,

Мир задрожал от гуда.

На этом свете нет чудес —

Одно лишь, в общем, чудо!

Бұл дүниеде ғажайыптар жоқ

Сенім көп болғанымен.

Бөгет аспанға көтеріледі,

Бірақ бұл ғажайып емес.

Мұз жоталарына шықтым,

Мен сөздердің мағынасын білемін.

Бұл дүниеде ғажайыптар жоқ -

Бір ғана ерекшелік.

Ешкім танымайтын, сүймейтін,

Күмәнге бай

Мен қар көшкінін күзетуші болып өмір сүрдім

Және күн батқандағы күзетші.

Есік алдында таулар тұрды,

Алқап-табақтарды ұстап,

Жануарлардың кездесуі сияқты

Ал жануарлар ғажайыпты күтті.

Және бір ғажайып табалдырықтан аттады

Қардан көзін қысты.

Ал бір ғажайып қар кесектерін жасады

Және аспанға ұшырылды.

Қар кесектері қарға бөлінді...

Және сол мектеп суреті

Мен жұлдыздардан үзіндім,

Және бұл ауырды, ауырды.

Бір керемет, көңілді күледі,

Кәмпит сорды

Мені тұңғиыққа итеріп жіберді,

Бірақ ол тұңғиыққа құлаған жоқ.

Аспаннан қар жауды

Дүние шуылдан дірілдеп кетті.

Бұл дүниеде ғажайыптар жоқ -

Бір нәрсе, жалпы, керемет!