Астрономы - Юрий Визбор

Ночами долго курят астрономы.

Колышет космос звезды-ковыли.

Там в океане пламя неземного

Вскипают бури неземной любви.

Какой корабль, надеждой окруженный

Рванется, чтоб узнать, что там в огне.

Какие убиваться будут жены

Погибших в неразгаданной стране?

И долго это горе будет плавать

И голосить у ветра на крыле.

И долго свет созвездий будет плакать

Над памятью сгоревших кораблей.

Но кто-нибудь опять начнет атаки,

Чтоб засветить открытий фонари.

Но ты держись подальше этой драки,

Но ты не открывай меня, сгоришь.

Астрономдар түнде ұзақ уақыт темекі шегеді.

Ғарыш мамық-шөпті жұлдыздарды тербетеді.

Мұхитта жерсіз жалын бар

Қайнаған махаббат дауылдары.

Үмітпен қоршалған қандай кеме

Өртте не бар екенін білуге ​​асығады.

Қай әйелдер өлтіріледі

Ашылмаған елде өлтірілді ме?

Ал бұл қайғы көпке дейін қалқып тұрады

Ал қанаттағы желге айқайлаңыз.

Ал шоқжұлдыздардың жарығы ұзақ жылайды

Өртенген кемелерді еске түсіру үстінде.

Бірақ біреу қайтадан шабуыл жасай бастайды,

Ашылатын шамдарды жарықтандыру үшін.

Бірақ сіз бұл күрестен аулақ болыңыз,

Бірақ мені ашпа, күйіп кетесің.