Ночи без мягких знаков - Зимовье зверей

Кухоньки разных размеров и форм,

Взгляд из окна на металлический лес,

Серых бойниц проливной хлороформ,

Белой луны нищета и блеск.

По батареям, по батареям

Мыши шуршат, заметая следы,

Я фонарею, я фонарею,

Когда по Hеве проплывают киты.

Hас уже нет в перспективе окна,

Там лишь будущих солнц канифолевый град,

И снова на бис превращает весна

В город решеток мой город оград.

По парапетам, по парапетам

Пули стучат, отбивая мотив,

Песня допета, песня допета,

Слово вспорхнуло и город притих.

Припев:

Hочи без мягких знаков,

Глухие мужкие ночи,

Как хочется быть, как хочется быть

Хоть кем-нибудь, кроме себя.

Поезда в поясах монахов,

Перегоны, как многоточья,

Как хочется жить, как хочется жить,

Hе очень-то сильно любя.

Это дело — видимо, что-то случилось,

Это дело — видимо, что-то случилось,

Это дело — видимо, что-то случилось со мной.

Шествие дней сквозь распутицу гадкую,

Жизнь нам в кредит покупает ружье,

Әртүрлі өлшемдегі және пішіндегі ас үйлер,

Терезеден металл ормандағы көрініс,

Хлороформды төгетін сұр саңылаулар,

Ақ ай кедейлік пен жарқырау.

Батареялар арқылы, батареялар арқылы

Тышқандар іздерін жасырып, сыбдырлайды,

Мен фонарь, мен шырақ

Киттер Нева бойымен жүзген кезде.

Біз енді терезенің перспективасында емеспіз,

Тек болашақ күн бар канифоль бұршақ,

Көктем қайтадан қораға айналады

Барлар қаласына, шарбақтарыма.

Парапеттердің бойымен, парапеттердің бойымен

Оқ қағып жатыр, мотивтен тайып тұр,

Ән бітті, ән бітті,

Сөз желбіреп, қала үнсіз қалды.

Хор:

Жұмсақ белгілерсіз түндер

Ерлердің үнсіз түндері

Қалай болғың келеді, қалай болғың келеді

Кем дегенде, өзіңізден басқа біреу.

Монахтардың белбеуіндегі пойыздар,

Нүктелер сияқты қиылыстар

Қалай өмір сүргің келеді, қалай өмір сүргің келеді

Қатты сүймейтін.

Бұл оқиға - бірдеңе болған сияқты,

Бұл оқиға - бірдеңе болған сияқты,

Бұл жағдай – менің басымнан бірдеңе болған сияқты.

Жаман балшық арқылы күндер шеру,

Өмір бізге несиеге мылтық сатып алады,