Harragas (Les Brûlés) - Zebda

J’ai ici le Soleil

Là-bas le ciel est bleu

Mais quand je me réveille

Moi j’ai jamais les deux

Je vis ici oui

Mais c’est là-bas que j’habite

Et quand j’y suis

Une voix me dit reviens vite

J’ai là-bas la famille et ici des amis

Mais des deux côtés les filles sont jolies

J’ai mis les voiles

Car c’est là-bas qu’on les met

On m’a dit tu t'égares, on peut les ôter

Mais ce tissu a parfois un goût de liberté

Quand on n’a pas le choix il peut nous abriter

Mais gare aux paresseux qui croisent ces demoiselles

Gare aux cornes de ceux qui aiment les gazelles

Et toutes ces Carmens et leur amour damné

Ici y’avait des «hajmen» et d’autres abandonnés

Ils avaient la parole mais c’est là-bas qu’on crie

On vous rend le pétrole mais rendez nous la vie

On avait le soleil et votre ciel est bleu

Mais quand on se réveille on n’a jamais les deux

Міне, менде Күн бар

Онда аспан көк

Бірақ мен оянғанда

Менде ешқашан екеуі де жоқ

Мен осында тұрамын иә

Бірақ мен сол жерде тұрамын

Ал мен сонда болғанда

Бір дауыс маған тез оралуымды айтады

Мұнда менің отбасым, достарым бар

Бірақ екі жақта да қыздар әдемі

Мен желкенге шықтым

Өйткені біз оларды сол жерге қойдық

Олар маған сен адасып жатырсың, біз оларды алып кете аламыз деді

Бірақ бұл мата кейде еркіндіктің дәмін татады

Басқа амалымыз болмаған кезде ол бізді паналай алады

Бірақ бұл жас ханымдарға тап болатын жалқаулардан сақ болыңыз

Қарақұйрықты жақсы көретіндердің мүйізінен сақ болыңдар

Және барлық Кармендер және олардың қарғыс атқан махаббаты

Мұнда «қажылар» да, басқалары да қалды

Оларға сөз берілді, бірақ біз айқайлаймыз

Біз сізге мұнайды қайтарамыз, бірақ бізге өмірді қайтарамыз

Бізде күн болды, сенің аспаның көгілдір

Бірақ сіз оянған кезде сізде ешқашан екеуі де болмайды