Где-то - Виктор Петлюра

Где-то детство в памяти кружится,

Где-то тропка дальняя ветвится,

Но солнце вдруг пробудит суета сует,

И, лучом холодным падая.

Где-то юность гордая ребрится,

Где-то нежность вновь в неё влюбится,

Но солнце вдруг пробудит суета сует,

И, лучом холодным падая нам вслед.

Где та мера, чтоб остановится?

Где та мера, чтоб ей поклониться?

Но солнце вдруг пробудит суета сует,

И, лучом холодным падая нам вслед.

Но солнце вдруг пробудит суета сует,

И, лучом холодным падая нам вслед.

Бір жерде балалық шақ еске түседі,

Бір жерде алыс жол айырады,

Бірақ күн кенеттен бос әурешіліктерді оятады,

Және суық сәулемен құлау.

Тәкаппар жастық бір жерде,

Бір жерде нәзіктік оған қайтадан ғашық болады,

Бірақ күн кенеттен бос әурешіліктерді оятады,

Ал, артымыздан суық сәуле құлады.

Тоқтату шарасы қайда?

Оған тағзым етудің өлшемі қайда?

Бірақ күн кенеттен бос әурешіліктерді оятады,

Ал, артымыздан суық сәуле құлады.

Бірақ күн кенеттен бос әурешіліктерді оятады,

Ал, артымыздан суық сәуле құлады.