Золушка - Сергей Трофимов

Милой Золушке было на вид восемнадцать,

А может чуть меньше того.

Мне её было жаль и желанье остаться

Возникло превыше всего.

Я ей что-то шептал, благородно взирая

На всю её хрупкую стать,

Что-то плёл о высоком, чуть-чуть привирая,

А как тут нельзя не соврать.

И она на глазах превращалась в принцессу,

А я в идиота, увы,

Здесь мужчины слабей в отношеньи процесса

Потери своей головы.

И когда мои губы почуяли жажду

Вкусить её трепетных губ,

Всё свершилось и было не так уж и важно

Всё то, что творилось вокруг.

Я очнулся, как будто облили водою,

С трудом устояв на земле.

Ну, а Золушка стала как слесарь в запое,

А я как макет для рукопашного боя.

Потом она матом сказала плохое

И скрылася вдаль на метле.

Скрылася вдаль на метле…

Скрылася вдаль на метле…

Скрылася вдаль на метле…

Тәтті Золушка он сегізде көрінді,

Немесе сәл аз болуы мүмкін.

Мен оны аядым және қалуға құштар болдым

Ол бәрінен бұрын пайда болды.

Мен оған сыпайы қарап, бірдеңе дедім

Оның нәзік болғаны үшін,

Биік, кішкене талшық туралы тоқылған нәрсе,

Ал мұнда қалай өтірік айтпайсың.

Біздің көз алдымызда ол ханшайымға айналды,

Ал мен ақымақпын, өкінішке орай,

Мұнда ерлер процеске қатысты әлсіз

Басыңды жоғалту.

Ал еріндерім шөлдегенде

Оның дірілдеген еріндерінен дәм татыңыз,

Барлығы болды және бұл соншалықты маңызды емес еді

Айналада болғанның бәрі.

Мен суға малынғандай ояндым,

Жерде тұру қиын.

Золушка ішімдік ішкен слесарь сияқты болды,

Ал мен қоян-қолтық ұрыстың үлгісі сияқтымын.

Сосын жаман сөздер айтты

Ал ол сыпырғыштың үстінде алысқа жоғалып кетті.

Сыпыртқы таяқшасына тығылды...

Сыпыртқы таяқшасына тығылды...

Сыпыртқы таяқшасына тығылды...