Жестокий романс - Сергей Трофимов

Он любил ее, как в последний раз,

А она его — соответственно,

И дрожанье губ, и блистанье глаз,

И глубокое чувство следственно.

Их любовь была необычною,

Я бы даже сказал — опальною,

Но кого и как — дело личное,

Если ничего криминального.

Их любовь была с неким бойлером,

Придававшим ей вкус особенный,

Он казался штурмбанфюрером,

А она партизанкой пойманной.

В стрингах кожаных или без «ничо»

На волне возбужденья крайнего,

Он стегал ее шелковой камчой

Под хиты Ипостаса Пихайлова.

Стринги черные, маски черные,

Берцы черные, полицейские,

Вы сгубили нас, фильмы чертовы

Про действительность про россейскую.

Ах, любовь-любовь, ты бываешь злой,

Ты бываешь порой капризною,

То порадуешь сказкой неземной,

То коварно играешь жизнями.

И пускай камча растрепалася,

И слегка саднит под лопаткою.

Все слюбилося, все схлесталося.

Эх… И на сердце истома сладкая.

Ол оны соңғы кездегідей жақсы көрді

Ал ол оның - тиісінше,

Еріндер дірілдеп, көздің ұшқыны.

Соның салдарынан терең сезім пайда болады.

Олардың махаббаты ерекше болды

Мен тіпті айтар едім - масқара,

Бірақ кім және қалай жеке мәселе,

Қылмыстық ештеңе болмаса.

Олардың махаббаты белгілі бір қазандықпен болды,

Оған ерекше дәм беріп,

Ол Штурмбанфюрер сияқты көрінді,

Ал оны партизан ұстады.

Былғары шілтерде немесе «ничосыз»

Төтенше толқу толқынында,

Ол оған жібек көрпемен көрпе жапты

Гипостас Пихайловтың хиттеріне.

Баулар қара, маскалар қара,

Қара береттер, полицейлер,

Сен бізді құрттың, қарғыс атқыр фильмдер

Орыс туралы шындық туралы.

О, махаббат-махаббат, сіз зұлым бола аласыз,

Сіз кейде каприздісіз,

Сонда сіз керемет ертегіге қуанасыз,

Сіз өмірмен қулықпен ойнайсыз.

Ал камча шашыраңқы болсын,

Және иық пышағы астында аздап ауырады.

Бәрі ғашық болды, бәрі бұзылды.

Ех... Ал жүректе тәтті өксік.