Запричитала мать - Сергей Трофимов

Запричитала мать, заголосила:

Сыночку милому семь лет тюрьмы,

Вагон столыпинский по всей России

Повёз парнишечку до Колымы.

Конвой натасканный гремел затвором,

Овчарки скалились на кандалы,

А над этапами угрюмый ворон

Кружился вестником большой беды.

Тоска-кручинушка на сердце раной

И не избыть её уже вовек,

Парнишка глупенький из-под охраны

На зорьке утренней ушёл в побег.

Ах, воля-волюшка, земля сырая,

Кому спасение, кому покой.

А в небе радуга вратами рая

Горит над бездною беды людской.

Анасы жылады, жылады:

Қымбатты ұлым, жеті жыл түрмеде,

Столыпин вагоны бүкіл Ресейде

Мен баланы Колымаға апардым.

Сүйретілген конвой болтты тарсылдатты,

Қой иттер бұғауларға күлді,

Сахналардың үстінде мұңды қарға

Үлкен бақытсыздықтың хабаршысы болып айналады.

Жараның жүрегіндегі қыжыл

Одан мәңгілікке құтылма,

Қауіпсіздіктен шыққан ақымақ бала

Таң атқанда ол жүгіре жөнелді.

Әй, ерік, жер дымқыл,

Кім құтқарушы, кім тыныштық.

Ал аспандағы кемпірқосақ – жұмақтың қақпасы

Ол адам бақытсыздығы тұңғиығын өртеп жібереді.